Yanıldınız
Siz anlamadınız…
Sizden beklenen beyaza karalar çaldınız…
“Karanlığa karşı aydınlık” eylemleriyle büyüyen bir neslin umutlarını yıktınız…
Laik Cumhuriyet"in temellerini sarstınız…
Temellerine dinamit koyanlara karşı çıkmak yerine onların kollarına kuvvet verdiniz…
Çağdaşlık yolunda başı dik şekilde yol alan kadınların, çocuklarının geleceğine ışık yakmak için çabalayan babaların güvenini yağmaladınız…
Ellerinde Türk bayraklarıyla kendilerine hediye edilen, dünyada örneği olmayan “Ulusal egemenlik ve Çocuk Bayramı"nı” kutlayan çocukların gözlerindeki parlayan ışığı söndürdünüz…
Siz…
Sahip çıkmanız gereken değerlere sahip çıkamadınız…
Sahip çıkamadığınız gibi ona hoyrat davrandınız…
Her gelenin onu kullanmasına müsaade ettiniz…
Nasıl kaba davrandılar sizlere emanet edilenlere göremediniz…
Nasıl sürüklediler saçlarından emanetlerin, sadece izlediniz…
Size bunları anlatmaya çalışanları can kulağıyla dinlemediniz…
Hiç önemsemediniz…
Ve elinizdeki her şeyi kaybetmeye başladığınızda başkalarının tekeline aldıklarına göz diktiniz…
Size uymayan giysiler giymeye, size inananlara da giydirmeye çabaladınız…
Sanki matah bir şeymiş gibi onlara bedeni büyük gömlekler, dar ayakkabılar vaat ettiniz…
Üzerinizde ne kadar da eğreti duruyor aslında…
Ama gözünüz koltuktan başka bir şey görmeyince vaziyeti fark edemediniz…
Bununla da yetinmediniz…
Ve biliyorum yetinmeyeceksiniz…
Cumhuriyet kadınlarının içi yanıyor…
Bir nesil kapıların uygarlığa kapanmasından korkuyor…
Bir halk elinden kayanların hesabını yapamıyor artık…
Yitip gidenlerin kaydını tutamıyor…
Başkalarının değer diye dillerine doladıkları ve sömürüsünü yaptıkları şeyleri doladınız dilinize…
Beklenen samimiyetti sizden ama fark ediyorum da ne haddinize!
Çarşafın gericiliğin sembolü olduğuna inandığınızı düşünen, her mahallede kuran kursu açılmasının gereksiz olduğuna inandığınızı bilen savunucularınız da çekti ellerini sizlerden şimdi…
Artık elleri kolları bağlı gözyaşları içinde geriye bakan bir toplum yarattınız…
Ve o insanları medeniyet yolunda yapayalnız bıraktınız…
Sığınacak bir liman kalmadı gece karanlığında yol alan soylu gemilere…
Dini tekellerine alanların, bayrağı kendilerinin sananların aksine, istismara müsaade etmeden savunamadınız değerlerinizi…
Yıllardır bu halk, dinini, bayrağını, toprağını ceplerinde taşıyanlardan alıp sarıp sarmalamanızı bekledi, yazık…
Sağlam temelleri korumak daha da sağlamlaştırmak üzere yaptığınız projelerinizi beklediler dört gözle…
Hep beklediler, hep beklediler…
Bakın etrafınıza, hatalarınıza rağmen, bir annenin evladının her hatasına karşın sevdiği gibi, destekledi sizleri çağdaş bir adım atılmasını bekleyen insanlar…
Hep beklediler…
Geçmiş olsun, hepsi, içinde sizlerin olduğu gemiyi terk ettiler…
nsrnylmz@gmail.com