Van'daki deprem için sevinen alçaklar

Deprem sonrası sosyal medyadaki çirkin mesajlara Hürriyet yazarı Ahmet Hakan isyan etti..

Deprem sonrası sosyal medyada tur atan Ahmet Hakan gördüklerine inanamadı. Mesajlar ve yorumlar yazarı dehşete düşürdü.

Ahmet Hakan, vicdan körelmesi, merhamet yoksunluğu ve akıl tutulması olarak gördüğü yazılardan bazılarına bugünkü yer verdi.

"AĞLAMA SIRASI ONLARDA"

"(...)Bazıları yürek soğutuyordu.
Bazıları bilgiç bir edayla "Teröre destek verirlerse böyle olur" diyordu.
Bazıları acı olaydan hükümete çakacak malzemeler devşirmeye çalışıyorlardı.
Bazıları Deniz Feneri olayını gündeme getiriyorlardı.
Bazıları "Ağlama sırası onlarda" diyorlardı.
Bazıları sözde biraz daha insaflı bir tavır takınıp "Türk'ün nasıl bir millet olduğunu gösterelim, Van'a yardım edelim" diyorlardı.
Bazıları "Hükümetin yapamadığını Allah yapıyor" diye yazıyorlardı."

DAHA ÖNEMLİ BİR SORUN BİZİ BEKLİYOR

Yazar ardından önümüzdeki günlerde bizleri bekleyen asıl tehlikeye işte bu sözlerle dikkat çekiyor.

"(...)Size bir şey söyleyeyim mi?
Ne sınır ötesi ya da sınır içi operasyonlar, ne PKK'nın yeni saldırıları, ne ölümler / kalımlar, ne terörün önlenmesi, ne dağdakilerin indirilmesi, ne kan, ne gözyaşı, ne ağlayan analar...
Önümüzdeki süreçte...
Bunları bile geride bırakacak çok daha önemli bir sorun bizi bekliyor.
Eğer önlem alınmaz ve tedavi edilmezse...
Bu akıl tutulması, bu vicdan körelmesi, bu merhamet yoksunluğu, bu cehalet histerisi bayrağını burcun en tepesine dikmeyi başaracak.
Hiçbir şeyden korkmayalım, bundan korktuğumuz kadar."

CÜPPELİ AHMET ELEŞTİRİSİ

Cüppeli Ahmet'i 99 depremi sonrası yaptığı yorum sonrası küçümseyenlerin Van depremi sonrası benzer duruma düştüğünün altını çizen Hakan, sözlerini şöyle sürdürdü:

"(...)Cüppeli Ahmet" denilen adam, 1999 depreminden sonra "Depremin vurduğu yerler fuhuş, zina ve faiz merkezi haline gelmişti. İlahi adalet tecelli etti" türü yorumlar yaptığında "bu çağda bu kafa" falan diye yorumlar yapanlar...
Yani "Cüppeli Ahmet"i küçümseyenler...
Van depreminin ardından...
İçlerindeki "Cüppeli Ahmet"i ortay çıkarıverdiler.
"Şehitlerimizin kanı yerde kalmadı" türü laflar ediyorlar."

"Neden deprem karşısında birleşen kalplerin açtığı yoldan "yeni bir hayat"a başlamasın bu toplum?" diye soran yazar kim?  Sonraki sayfada...

[PAGE]

Haşmet Babaoğlu (Sabah): Deprem...

İlginçtir! Doğal afetler bizden çok uzaktaysa...
Mesela Japonya'yı yıkıp geçmişse...
O zaman kesinkes inanır ve fikir yürütürüz. Deriz ki, bu afet uygar akıla, gelişmiş toplum efsanelerine ve dünyanın en büyük ikinci ekonomisi olma kibirine karşı bir uyarıydı!
Peki yakındaysa...
Afet bizi vurmuşsa?..
Neden içimizden geçenleri bastırır, zihnimizi sustururuz?
Elbette önce enkazı kaldırmamız, yaraları sarmamız gerekiyor.
Acımız var şimdi. Akut bir ağrı gibi.
Ama bu ağrı yavaş yavaş yerini derin bir sızıya bırakmaya başladığında ne yapmamız gerekir?
Milletçe durup bunları hiç düşünmeden "kaldığı yer"den hayata devam mı edelim?
Neden deprem karşısında birleşen kalplerin açtığı yoldan "yeni bir hayat"a başlamasın bu toplum?
Neden çatışmacı zihniyetin düzeni yerine herkesin birbirine yardıma koştuğu dayanışmacı zihniyetin düzeni geçmesin?
Mümkün bu!
Öyle olmalı!

Milliyet yazarı Aslı Aydıntaşbaş'ın kritik sorusu sonraki sayfada

[PAGE]

Aslı Aydıntaşbaş (Milliyet): “Türkiye ağladı” mı?

Acaba Van depremi de, yaşadığımız gezegenden, bir türlü barışamayan, kucaklaşamayan, silahları susturamayan bizlere gelen bir uyarı mesajı mı?

Bugünlerde söz söyleme cesaretini kendinde bulan herkese saygım büyük. Ama hafta içinde Milliyet yazarı Can Dündar’ın “Zor Sorular” başlıklı makalesinde sorduğu 6 soru vardı ki, sözün bittiği yerde tüm doğruları ve duyguları hepimiz için özetledi.

Can, Hakkari saldırısı sonrasında “Türkiye ağladı” ve “Teröre lanet” manşetleri arkasında hepimizin bilip kimsenin söylemediği gerçeği en çıplak haliyle yazmış. Haberlerde seyrettiğimiz bütün bu bayrak yürüyüşleri, yurt çapındaki gösterilerde Güneydoğu’dan hiçbir il yok. Gerçek şu ki Doğu’da, sadece öldürülen PKK’lıların cenazesi geldiğinde kepenkler kapanıyor, suratlar düşüyor, yas ilan ediliyor. Can sormuş “(Bu,) en kederli günde bile duygusal ortaklığı sağlayamadığımızı, ölüme karşı yaşamın yanında saflaşamadığımızı kanıtlamıyor mu?”
Hem de nasıl! Başka örnekler de var.  Dün Facebook’da, Twitter’da Van’la ilgili “Oh olsun!” yorumları yapanlar vardı. Ürkütücü, feci, tatsız, ama gerçek.

Cesaretin kırıldığı, dillerin ısırıldığı, etraftaki şiddet şehvetini kaldıramayanların gözlerini utançla başka yere çevirdiği noktada, Van geldi başımıza.
Deprem de ölüm de Allah’ın takdiridir deyip geçmeyin. Artık bu ülkede yaraları sarma, cenazeleri durdurma, silahları susturmak için neler yapacağımızı düşünme vakti geldi.
Gelin Van’daki trajedi, bir şeylere vesile olsun.
Van hem çok güzel, hem de özel bir köşesidir Türkiye’nin. Nüfusu Kürt ağırlıklı olmakla birlikte, Türkmen, Arap ve geçmişte Ermenileri de barındırdı.

Vatan yazarı Ruhat Mengi deprem sonrası eleştirileri sıraladı. Sonraki sayfada

 [PAGE]

Ruhat Mengi (Vatan): Depremlere çok hazırlıklıymışız bravo bize!

Gün boyu ekranlardan kurtarma çalışmalarını izleyenler, bu çalışmaların can havliyle yardıma koşan vatandaşlar tarafından yapıldığını, ortada askeri veya sivil kurtarma ekipleri olmadığını, sağlık ekiplerinin de çok geç geldiğini gördüler. Nitekim depremin en yoğun hissedildiği Erciş’in Belediye Başkanı durumun çok korkunç olduğunu bildirdikten sonra “çok acil yardım istediğini, sağlık ve kurtarma ekibi gönderilmesi gerektiğini” haykırıyordu.

Oysa bundan 6 ay, bir yıl önce “deprem konusunda ne gibi çalışmalar yapıldığı, kaç binanın güçlendirildiği, acil yardım organizasyonlarının en çabuk devreye girecek şekilde hazırlanıp hazırlanmadığını” sorsanız gelecek cevap “her şeyin kontrol altında olduğunu, ülke çapında binaların çoğunun depreme dayanıklı hale getirildiğini” anlatır. Doğru cevabı ise maalesef ancak büyük bir deprem ve büyük can kaybı veriyor. Tuzla buz olan, yere yapışan binaların arasında 2 otel, 1 hastane, 1 öğrenci yurdu da yıkılıyor.

Bu gün Van’da karşılaştığımız hazırlıksız görüntünün benzeriyle “beklenen büyük İstanbul depremi”nde karşılaşılmayacağını artık kim garanti edebilir? Edilse bile kim inanabilir?

Hükümetlerin bir numaralı görevi “vatandaşın güvenliğini sağlamak” olduğuna göre bunu başarsınlar artık!