Teröre karşı…

İstanbul"un göbeğinde, insanların, havanın da etkisiyle kendilerini dışarı attıkları en yoğun saatlerde, çoluk çocuk demeden, yine kin yine nefret, yine düşmanlık, yine barışa atılan ateş ve yine kan…

Biter mi?

Daha iki gün önce “Ergenekon” iddianamesin gölgesinde beş şehit verdik.

Sonra, yine, aynı aileden üç kişinin ölümüne sebep olan mayın tuzağı…

Emniyet müdürlüklerine yapılan saldırılar…

Korkusuzca, adice…

Kimsede çıt yok.

Tepkiler ne kadar azaldı fark ediyor musunuz?

İnsan kanıyla caddelerin boyanmasına, tabutların al bayrağa sarılmasına ne kadar alıştık.

Yoksa alıştırdılar mı?

Gazetelerin internet sayfalarından her dakika yeni haberler geçiyor olayla ilgili… “Kurbanların dramatik hayatları…”

Fark ettiniz mi dramatize olan ülkemizin durumunu?

Her gün terör saldırısında biten hayatlar emanet ediyoruz topraklarımıza…

Cumhurbaşkanı, başbakan, bakanlar, yetkililer açıklama yaptı yine:

“gereken yapılacaktır, nefretle kınıyoruz, köklerini kazıyacağız…”

Kulağınıza bir yerlerden tanıdık geliyor mu bu cümleler?

Sakın, her terör olayından, her hain saldırıdan sonra duymuş olmayasınız!

Kınamak yeter mi? Bıktık kınamalardan artık!

Elini kolunu sallayarak aramızda dolaşan bu hainler ne zaman kazınacaklar aramızdan sahi?

Var mı bilen?

Çoluk çocuk demeden katlini gerçekleştiren, insan kılığına girmiş canavarlar ne zaman susturulacaklar?

Ne zaman caddelerimiz beyaza boyanacak, ne zaman vatan görevini yapan askerlerimiz “sağ salim döndüklerinde” gururla ailelerine sarılacak…

Artık tepki göstermenin zamanı gelmedi mi?

Uyanalım artık.

Her geçen gün kutuplaşan bu toplumun birlik olmasının vaktidir…

Barış adına, sevgi adına, bütünlüğümüzü bozmadan direnelim adına terör denen belaya karşı.

Zamansız toprağa verdiklerimiz için…

Cannes Film Festivali"nde aldığı ödülü ülkesine armağan eden yönetmen Nuri Bilge Ceylan"ın dediği gibi:

“tutkuyla sevdiğimiz, yalnız ve güzel” ülkemiz için…