Sedna’nın sırları açığa çıkıyor

Kasım 2003’te keşfedilen gezegensi gökcismi Sedna’nın katran benzeri kızıl bir çamur tabakasıyla kaplı olduğu belirlendi. Bilim adamları sırrı çözmeye başladı.

Bilim insanları, Güneş Sistemi’nin en dış kısmında yer alan gezegensi Sedna’nın sırlarını çözmeye başladı. Sedna’nın yörüngesinin Dünya-Güneş mesafesinin 74 ila 900 katı arasında değiştiği saptandı. Kasım 2003’te keşfedilen gezegensi gökcismi Sedna’nın katran benzeri kızıl bir çamur tabakasıyla kaplı olduğu belirlendi. Araştırmalarda gezegensi Sedna’nın sert kabuğunun Güneş’in etkisiyle kızdığı saptanırken, göktaşı düşmesi sonucu oluşan krater izine rastlanmadı. Bilim insanları, Sedna’nın kendi ekseninde dönüşünün 10 gün sürdüğünü tespit etti. SIRADIŞI YÖRÜNGE ARAŞTIRILIYOR Güneş Sistemi’nin en dış gezegeni Plüton ile aynı boyutlarda olan Sedna, Dünya ile Güneş arasındaki mesafenin 74 ila 900 katı uzaklığa yayılan bir yörüngeye sahip. Yörüngesi itibariyle Sedna, Plüton’dan daha dışarda bulunuyor. Astronomlar, Sedna’nın sıradışı yörüngesinin nasıl bu derece geniş bir aralığa yayıldığnı anlamaya çalışıyor. Kimi uzmanlar 4 milyar yıl önce Güneş’in yakınlarından geçen bir başka yıldızın Sedna’nın yörüngesini değiştirdiğini düşünüyor. Bilim insanları, Sedna’nın oldukça sakin bir gökcismi olduğuna karar verdil, kızılötesi ışınlardan alınna görüntülere göre, gezegensinin yüzeyinde az miktarda metanın ve bir miktar suyun da buz halinde bulunduğu tespit edildi. HİDROKARBON ÇAMURU Hawaii’deki Gemini Gözlemevi’ndeki araştırmalara başkanlık eden Chad Trujillo, Plüton ve uydusu Charon’u Sedna ile karşılaştırıyor. Buna göre, Plükon ve Sedna’nın yüzeyine göktaşı düşmesi sonucu, yüzey altındaki metan buzullarının yukarı çıkıyor. Sedna’nın yüzeyinde ise göktaşı yağmuru gerçekleşmediği için, yüzey altı buzulları yüzey üstüne çıkamadı. Bilim insanları, kaya ve buzuldan oluşan Sedna’nın 1 metre kalınlığında hidrokarbon çamurla kaplı olduğunu tahmin ediyor. Bu çamur tabakasının, Güneş’in ultraviyole ışınlarının yüzeydeki maddelerin atomlarında yarattığı kimyasal değişiklikle meydana geldiği düşünülüyor. Sonuçta, karbon ve hidrojenin birleşimi yüzeyde katran benzeri bir çamur bırakıyor. Benzer katranlaşma süreci Satürn’ün yakınındaki Pholus adlı göktaşında da gözlemleniyor. ntv-msnbc