Sayılı Günler Geçmez

Bilirsiniz “sayılı gün geçer” derler.

Doğrudur geçer.

Geçtiği gibi zamanı gelir hatırlanmaz bile olur hatta.

Ama işte o “sayılıdır geçer” denilen; sayanlar için geçmek bilmez.

Bir türlü geçmez.

Bırakın ayları, günleri; ne saatler geçer, ne dakikalar.

Her anı kafanızın içindeki binlerce solucanın birbirleri ile yarışmalarının tam ortasında kalmış gibidir.

Sizi yer bitirir.

Kafanızdan atmak istersiniz, atamazsınız.

“Unutayım” dersiniz, unutamazsınız.

Başka bir şeyle dikkatimi dağıtayım diye çırpınırsınız; daha çırpınmaya başlarken, teslim olursunuz.

Geçmez o saniyeler, bir türlü geçmez.

Yalandır yani sayılı günlerin geçtiği.

Bazıları için geçmez çünkü.

Hiç geçmez…

Çoğunun farkında olmadığı o anlar; o sayılı günlerin altında ezilenler için, yani bir anlamda o anları yüreğinden hissedenler için geçmediği gibi çekilmezde.

Garip bir duygudur hissedenler için.

Elden bir şey gelmezleri yaşamaktır çünkü hissedilen. Hissettikçe içinizde bir şeyleri kaybediyorsunuzdur çünkü.

Tarifi yoktur çekilmez, geçmez zamanlar yaşanırken hissedilenin.

Öyle ki “sayılı gün” denilen geçerken; içinizde bir şeyleri kaybetmenizi de size dibine kadar yaşatıyordur.

Yani yaşatırken kanatarak geçiyordur.

“Geçmiyor” diye diye…