Sağ kanattan çöktük

Turnuvanın en iyi maçını oynadık. Ama futbol böyle bir şey işte. Güzel oynamak yeterli olmuyor.

İNTERNETHABER-

Turnuvanın en iyi maçını oynadık. Göze hoş gelen top çeviren pas yapan bir takım vardı sahada. Roller değişmiş şut çeken, gol pozisyona giren, dikine giden, pres yapan bir Türkiye izledik.

Turnuvanın en az şut çeken takımı ilk yarıda Lehman'ın başını döndürdü. Alman kaleci ilk yarının bitmesi için dakikaları saydı adeta.

Ama futbol netice oyunu. Oynayan değil golü bulan kazanıyor. Kaderin garip cilvesi ilk defa golü attığımız maçta yenildik. Hiç pozisyon yokken Rüştü'nün hatası mağlubiyeti hızlandırdı.

Sağ kanadın aksadığını herkes gördü ama Terim çare bulamadı. Açığı gören Almanlar ikinci 45 dakika sürekli bu kanattan geldiler.

Ofansif yönü iyi Sabri'den savunma oyuncusu ancak bu kadar olurdu. Acı örneğini yediğimiz iki golde gördük. Sabri'nin önüne daha diri bir futbolcu kaydırabilirdi.

Alman ataklarında "gol geliyorum" diyordu zaten. Yorulan Kazım ve arkasındaki Sabri'nin bölgesi Podolski ve Lahm için koridor oldu.

Mehmet Topal ilk defa oynadığı mevkide sırıtmadı gayet de güzel oynadı. Uğur Boral iyi başladığı maçın sonunu getiremedi. Çok şey beklediğimiz Hamit ikinci yarı oyundan düştü.

Topla çok oynayınca diri Alman orta sahası arasında kayboldu. Kısacası ikinci yarı pas trafiğimiz düştü. Topu ayağımızda tutamadık. Fizik düşüş ilk yarıda kapattığımız kanatların açılmasına neden oldu.

Milli takımı Mercedes'e benzetmek yanlış olmaz. Oynadıkça açıldık. Portekiz maçı ile son Almanya maçını göz önüne getirin.

Aradaki fark ateşle su arasındaki fark kadar. Ne diyelim helal olsun bu çocuklara. Ayaklarınıza yüreklerinize sağlık.