BIST 9.390
DOLAR 34,43
EURO 36,29
ALTIN 2.837,00
HABER /  GÜNCEL

Rock tarihi güncelleniyor!

Dönüp dolaşıp ‘rock’ın yeniden doğuşu’ rivayetlerine takılıyoruz. Her yeni grubu gördüğümüzde 'doğuş' fikri güncelleniyor.

Abone ol

Geçen yılın sonlarına doğru tesadüfen tanıştığımız New Yorklu Interpol grubu da son yıllarda hemen herkesin bulaştığı bu yoruma yeni bir örnek. Zira Türkiye’de biraz geç piyasaya verilen "Turn On The Bright Lights" adlı ilk albümleri, rock tarihinin belli başlı standartları arasında bir füzyon ve dahi güncelleme girişimi. Vokal ve gitarda Paul Banks, gitarda Daniel Kessler, basta Carlos D. ve davulda Sam Fogarino’dan kurulu grup, post - punk bayrağını devralmış görünen ABD’li ekipler içinde belki de en Brit - rock tınılı olanı. Punk’tan ödünç alınan şirin ritim ve vokaller hemen her şarkıda ferahlatıcı unsurlar olarak rol üstleniyor. İlk dinlediğinizde ‘80’lerde sahip olduğunuz birtakım eski rock albümlerini (mesela The Smiths) çıkarıp çalmak aklınıza gelebilir ama yılların müziğe, özellikle de rock’n roll’a nasıl bir derinlik katabildiğini de açık seçik görürsünüz. Interpol’ün 2000’de davulcularının da katılmasından sonra New York kulüp ortamlarındaki performansları ve kendi gayretleriyle çıkardıkları üç EP, bu ilk albümün temellerini sağlamlaştırmış. Ne yaptığını bilen, kararlı ve sanki durmuş oturmuş bir grubun mesela dördüncü albümü pekala olabilirdi. Açılıştaki bunalımlı ama iyimser olmaya çalışan "Untitled", yeknesak gitar rifleriyle bir sonraki "Obstacle 1"a bağlanıyor. Albümün lokomotifi olarak seçilen bu parçayla, yedinci sıradaki tematik devamı "Obstacle 2" albümün bombaları. Bilhassa ikincisi, orta tempolu ama dinamik gitar rifleri üzerindeki çift sesli vokali ve aşırıya kaçmayan duygusallığı ile kalıcı olacak. NYC, 11 Eylül yarasını taşıyan New York’a ithaf edilen oldukça hüzünlü ve moralsiz bir türkü. İlla punk diyenler, "PDA" ve "Say Hello to the Angels"a bayılacak. Değişken kurgusu, ön plandaki gerilimli basları ve Paul Banks’in vokalini en yürek burkucu şekilde kullandığı hızlı ama bir o kadar psikadelik "Roland" ve neredeyse vokalsiz "The New", albümün diğer sürprizleri. Albüm bütünü itibarıyla bir duygusal yoğunluk ve psikadelik temalar içerse de omuzlarınıza çöken ağır bir ruh hali de yaratmıyor. Ne derece ‘yeni’ bilemeyiz ama çok katmanlı, olgun ve dinamik bir müzik.