Pek yakında robot olacaksın!
Sana söylüyorum!
Erzurum"da 50 yıllık ağaçlara bir gecede kıyarak, yerlerine metal ağaç diken zihniyet tarafından…
“Cami görünmüyordu o yüzden kestik” diye kendini savunanlar tarafından…
Akıllarından, “hiç olmazsa bu metal ağaçlar yapraklarını dökmüyor, hem ne güzel çevre kirlenmeyecek” diye geçirdiklerini tahmin ettiklerim tarafından…
O metal ağaçlara kuşların yuva yapamayacağını, dallarına konamayacağını hesap etmeyenler, onları mekânsız bırakmak isteyenler tarafından…
“Çevrecilerin daniskaları” tarafından…
Geceleri o metal yığınını ışıklandıranlar tarafından…
Sanki çok büyük marifetmiş gibi bunu “belediye hizmeti sananlar” tarafından…
“Doğaya saygısı olmayan, ağacı, kuşu, böceği küçümseyenler tarafından…”
“Benim gibi düşün” diyenler tarafından…
“Al bunu oku, bırak o elindekini” diyenler tarafından…
“Bak böyle daha güzel oldu, sen anlamazsın” diyenler tarafından…
Seni sen olmaktan alıkoymaya çalışanlar tarafından…
***
(Allah"ım gerçekten inanamıyorum!)
Yarım asırlık ağaçları kökünden kesenler tarafından…
Havamızı, suyumuzu değiştirmek isteyenler tarafından…
Ciğerlerimizi yok edenler tarafından…
Yok edilen ağaçların yerine yenisini dikmek yerine, arazileri şirketlere pazarlayanlar tarafından…
Sana saygısı olmayanlar tarafından…
Yeşile karşı saygısı “doğa dışında” olanlar tarafından…
Doğal olmayanlar tarafından…
Robota çevrilmek üzeresin!
Seni alıştırmaya çalışıyorlar…
Hissiz bir çevreye…
Beton yığını arasında yaşamaya…
Aslında yaşamamaya…
Seni alıştırmaya çalışıyorlar, metal yığınlarına…
Bir robot gibi söyleneni yapmaya, düşünmemeye…
O gün geldiğinde…
Fark ettiğinde bir robot gibi olduğunu, kendini çevreden farklı sayma diye!
Yavaş yavaş alıştırıyorlar yapaya seni…
Dilimde tüy bitti, “silkelen kendine gel” diye diye…
Ben neden mi yazıyorum bunları?
Şimdiden önlemini al, insanlığını kurtar, bir metal yığınına dönme diye!