Öteki, beriki, diğeri, öbürü ve biz...
.
İnsanlar gruplara ayrılır bazen, siyasi görüş ayrılıkları, dünyaya farklı bakışlar, farklı inançlar ve kuşak çatışmaları yüzünden…
Bazen, bir ayakkabı ayırır fikirlerimizi birbirinden, bazen bir renk bazen bir desen…
Farklı olmak, farklı zevklere sahip olmak, hayata farklı pencerelerden, farklı desenlerdeki perdelerin ardından bakmak aslında içinde yaşadığımız topluma da, hayatımıza da kültür katar…
Fakat, dile getirdiğimiz farklı düşüncelerimiz bir atom bombası gibi düşüyor ortamıza çoğu kez…
Hemen "öteki" oluveriyor karşımızdakiler, bizim gibi düşünmeyenler, bizim sevdiğimiz kelimeleri söylemeyenler…
Bir görüşe ait olanlar birleşip kendileri gibi düşünmeyenlerin karşı tarafına geçiyor, eleştiriler, hakaretler, küfürler de mazur görülüyor "savaşta her şey mübahtır" adına…
Yıllar önce, aynı ülke insanları arasındaki beton duvarı yıkan insanoğlu, gelişen teknolojinin, küreselleşen dünyanın içinde kurduğu sanal duvarları yıkamıyor şimdilerde…
Öyle bir duvar ki bu sanal duvar, kurşun, nefret, kin, hoşgörüsüzlük her şeyi geçiriyor içinden…
De…
Sevgiyi, empatiyi, hoşgörüyü, saygıyı, aşkı geçirmiyor, geçiremiyor…
Farklı bir çizgi üzerinde olduğunu söyleyen insanlara savaş açıyoruz hemen kelimelerle, hiç yorulmadan, hiç elimizi taşın altına sokmadan asıp kesiyoruz cümlelerimizle…
Birisi hemen "pis Kürt" oluveriyor, diğeri hemen "dinsiz bir Alevi"…
Sahi biz ne zaman bu kadar kaybettik birbirimizi?
Ben Aleviyim demek ben Sünni değilim demektir.
Ben Kürt'üm demek ben Türk değilim demektir…
"Oysa ne kadar çok ihtiyacımız var duygudaşlığa... "
Kısacası "ben buyum, sen ötekisin" demek inananarak bunu söyleyen insanlar için, üzülerek söylüyorum ki aslında "İNANMIYORUM" demektir.
Bir insanı atesit olduğu için, veya başka bir dine mensup olduğu için, farklı bir ırktan olduğu için, bizim gibi düşünmediği için ötekileştirmek tek Tanrılı bir dine iman etmiş insan için olanaksız olmalıdır çünkü…
İnsanları ötekileştirmek, "senin yarattığın her şeyi sevmiyorum kusura bakma" demek değilse ne demek Allah aşkına!
O bile hiç ayırmadan yarattıklarını birbirinden, "Hiçbiriniz birbirinizden üstün değilsiniz" derken bizlere ne oluyor sahi, düşündünüz mü hiç?
İnanıyor diye, inanmıyor, diye, oruç tutuyor diye, tutmuyor diye, başını kapatıyor diye, kapatmıyor diye, solcu diye, sağcı diye yaratılanları ötekileştirmenin hem ahlaki olmadığını hem de din içerisinde yer bulmadığını düşünüyorum.
O kadar abartıyoruz ki bazen ötekileştirmeyi, onlar (bizim gibi olmayanlar) ölsün, acı çeksin, zaten onlar bütün kötülükleri hak ediyor, hepsinin canı cehenneme diye bir sanal savaş başlatıyoruz sanal duvarlarımızın arkasında…
Hep "bizim tarafımızdakiler" sevilmeyi hak ediyor, hep "bizimkiler" saygıyı hak ediyor ve hep "bizim taraf haklı"…
Hukukun, dinin, ahlakın hiçbir yerinde yok bu kadar "ötesi" ve "öteki"…
Öyleyse, bize düşen, onlar gibi düşünmediklerimizi, belki sözlerine güvenmediklerimizi ötekileştirip düşman olmak yerine empati kurup uzlaşma yoluna gidebilmek…
Öyle ya, hiç aklımızdan çıkarmamamız gerekiyor insan olduğumuzu ve karşımızdakilerin de bizim gibi insan olduğunu…
"Ben senim, sen de ben" demek bu kadar zor mu?
twitter.com/nsrnylmz