Onlara Engelizdir
bizden uzak, bize uzak yaşamlara dokunmak istemeyiz. Oysa bazen o bizden uzak yaşamlara sıkıca dokunmak, hatta o yaşamları hissetmek, hissederek anlamak gerek.
Yaşam öyle garip oyunlar oynar ki; bizler kendi dünyalarımızda kaybolur gideriz.
Bazen isteyerek, bazen istemeyerek etrafımızdan habersiz oluruz. Habersizlik; işimize gelir çoğunlukla çünkü.
O yüzden de bizden uzak, bize uzak yaşamlara dokunmak istemeyiz. Oysa bazen o bizden uzak yaşamlara sıkıca dokunmak, hatta o yaşamları hissetmek, hissederek anlamak gerek.
Çünkü o yaşamlar; aslında bizim yaşamlarımızdır.
Çünkü o yaşamlar; bizden daha gerçek yaşamlardır.
Sıcaktırlar çünkü…
Saftırlar çünkü…
Her şeyden önemlisi; yürektendirler çünkü…
Bunca yüreksizlik, bunca hainlik, bunca vurdumduymazlık içinde bu; o kadar önemli, o kadar kutsal ki kıymetinin farkında bile değiliz.
Yazık ki değiliz.
O yüzden de insanlığımız eksiktir.
Kendimize insanızdır çünkü…
Bencil olduğumuz içinde başka yaşamların nasıl yaşam mücadelesi verdikleri çok umurumuzda olmaz.
Olmadığı içinde o yaşamların önlerinde; yaşamlarını zorlaştırırcasına engelizdir.
Bazen bilerek, bazen bilmeyerek; varlığımızla, düşüncelerimizle ve ne yazık ki lüzumsuz ahkâm kesmelerimizle engelizdir.
Her zaman, her yerde söylediğim ‘Tanrı’nın insandaki evi’ olan vicdanlarımızdan uzak tutarız onları çünkü…
Vicdanımıza bile engelizdir yani…
Aslına bakarsanız yaşamın hepimize oynattığı garip oyunda Tanrı başrolü onlara vermiştir. Ve onlar bu rollerinin hakkını verirken, bizler küçük rollerimizle bile onlara engelizdir.
Sonra da utanmadan onlara “engelli” deriz.