O kelime

"Kürdistan" yani! Yeni geldim "Kürdistan"dan... Biz istediğimiz kadar, "Kuzey Irak" ya da resmi dille, "Irak'ın Kuzey'i" diyelim... Erbil'de, pasaport işlemlerinizi yaptıktan sonra, "Kürdistan" topraklaarına ayak basmış oluyorsunuz!
"Kürdistan" gerçeğini tabelalar yüzümüze çarpıyor biz kabul etmesek de...  1984'ün Türkiye'sini hatırlatıyor Erbil... Ama gelişiyor... İnşaat sektörü, TOKİ gibi! Koca koca binaların inşaasında Türk müteahhitlerin imzası var. Yani içimize sindiremediğimiz bu bölgeyi, yine kendi ellerimizle büyütüyoruz...
Abant Platformu toplantısında, isimlendirme konusunda çok fazla cömert davranmadık ama, az önce de belirttiğim gibi gerçeklerden kaçamayacağımızı gördük.
O kelimeye alışacağız!
"Kürdistan"a yani... Emre Aköz'ün de ifade ettiği gibi, işbirliği de yapacağız. Zaten yapıyoruz. İşbirliğimiz geliştikçe, başta medya olmak üzere, hepimiz yanı başımızdaki "Kürdistan" gerçeğini kabullenmek zorunda kalacağız.
Başka da çaremiz yok zaten!
Bakın, "Kürdistan"da 11 Türk okulu var... Anadilde eğitim, Türkçe eğitim, Arapça eğitim... Bunların hepsi de bizim okullarda yapılıyor. Çocuklar hiçbir şeyin farkında değil, onlar elele, kolkola birbirlerini severek aynı sıraları paylaşıyorlar.  Kültürlerimiz farklı değil, folklorümüz aynı! Işık ilköğretim okulunda "Halil İbrahim" türküsüne eşlik edenler, dini, dili, mezhebi ayrı çocuklar...  Ayrıları gayrıları yok...
Ama biz büyükler, çocuklarımızın yarınlarına ipotek koyuyoruz. Onların dünyalarını kendi dünyamıza göre şekillendiriyoruz. Gelecek nesil onların, biz onlara uyacağımıza, onları kendi köhne fikirlerimize uydurmaya çalışıyoruz.
Özeti şu:
Yanıbaşımızda bir ülke var. Yılların mücadelesi sonucu oluşturulan bir ülke. Kavramlardan kaçarsak, onların mücadelesine saygı duymazsak, var olan düşmanlarımızın sayısını arttırmaktan başka hiçbir şey yapmayacağız. İşbirliği tek çözüm... Birlik ve beraberliğin, kardeşliğin temeli işbirliği yaparak atılabilir.
Aksi takdirde düşmanlık artarak devam eder!