Ne kadar eğitebileceğiz?

Geçen hafta ne kadar demokratikleşebileceğimizi sormuştum. Anlamak istemeyen okurlar oldu (istemedikleri apaçık ortada çünkü interneti takip edenleri belli bir zeka seviyesinde kabul ediyorum ve etmek de istiyorum).

Referandumdan sonra yasalarla Avrupa standartlarının yakalanacağı yazıldı basında.

Ben de beyinler aynı standarda gelecek mi diye sordum?

Ancak dedim ya bazıları ya üstüne alındı savunmaya geçti ya da anlamak istemedi. Allahtan anlayanlar çoğunluktaydı ve anlayanlar anlamayanlara anlattı.

Pazar sabahı arkadaşımla Yeşilköy sahile doğru bir yerde kahvaltıya gittim.

Hava mis, bütün hafta çalışmışım...

Sakin huzurlu bir kahvaltı yapmak niyetim. Öyle de oldu.

Ta ki, sonlara doğru adamın biri elinde matkapla profil çakana kadar. Bu orda oturan herkese karşı yapılan çok büyük bir saygısızlıktı.

İnsanlar oraya haftanın yorgunluğunu atmaya, yazdan kalan son günlerin keyfini çıkarmaya gitmişlerdi.

Pazar sabahıydı...

Pazar sabahı ve matkap sesi!

Gelelim tekrar bir türlü anlayamadığımız Avrupa standartlarına.

Avrupa’da Pazar günleri elektrik süpürgesi çalıştıramazsınız.

Çamaşır makinası keza öyle. Çim biçemezsiniz. Araba yıkayamazsınız. Hafta içi gece 22:00 den sonra da yapamazsınız bunları.

Çünkü komşunuzun dinlenme gününde onu rahatsız edemezsiniz.

Ben garson kıza memnuniyetsizliğimi söylediğimde, bir üstündeki geldi.

Akşam maç var da, büyük ekran konulacak dedi. Hafta içi organize olamamalarının cezasını bizler mi çekmeliydik?

Ona göre sadece beş dakika süren ufak bir işti bu. Birşey olmaz mantığı bütün şark kültürlerinde vardır. Kendi işi görülsün de birşey olmaz! İki dakikadan ne çıkar!

İki dakikadan birşey çıkmaz, idare ederiz, hallederiz... Uzatabilirim bu kelimeleri.

Yeşilköy, İstanbul’un en medeni yerlerinden biri. Burda bunu yaşıyorsam ne kadar eğitilebilir insanlar diye sormam çok da şaşılacak bir soru olmasa gerek.

Hepinize iyi haftalar...