NASA'nın TESS uydusu yeni bir öte gezegen keşfetti

Amerikan Havacılık ve Uzay Ajansının (NASA) öte gezegen keşif uydusu TESS, ilk öte gezegen keşfini gerçekleştirdi.

Geçiş halindeki Öte Gezegen Araştırma Uydusu TESS, Dünya'dan 59,5 ışık yılı uzakta, büyük bölümü sudan oluşan bir gezegenin varlığını keşfetti.

"Space.com" internet sitesinde yer alan habere göre TESS, Dünya'dan 53 ışık yılı uzakta Ağcık (Reticulum) Takımyıldızı'ndaki "HD 21749" yıldızının yörüngesinde bir öte gezegenin varlığını belirledi.

"HD 21749b" adı verilen "Neptün-altı" kategorisindeki gezegenin Dünya'nın 3 katı büyüklükte olduğu, ancak öz kütlesinin bu büyüklükteki Uranüs, Neptün gibi gaz devi gezegenlerden çok daha yoğun olması nedeniyle Dünya'dan 23 kat daha ağır olduğu belirtildi.

Öte gezegenin etrafında döndüğü yıldızın yörüngesindeki bir turu Dünya zamanıyla 36 günde tamamladığı ifade edildi.

Boyut ve öz kütle bakımından Güneş Sistemi'ndeki gezegenlere benzemediği için HD 21749b'yi "ucube" olarak tanımlayan gökbilimciler, gezegenin ortalama yüzey sıcaklığının 150 derece civarında olduğunu kaydetti.

Neptün ve Uranüs gibi gaz devlerinin büyük oranda hidrojenden oluştuğuna, dolayısıyla öz kütlelerinin yoğun olmadığına dikkat çeken ABD'nin Massachusetts Teknoloji Üniversitesinden (MIT) gökbilimci Diana Dragomir, "Bu gezegen büyük ihtimalle yoğun su içeriyor ve ağır gazlardan oluşan bir atmosfere sahip." dedi.

"HD 21749b" TESS'in varlığı doğrulanan 8. öte gezegen keşfi oldu.

Keşfe dair detaylar Dragomir ve diğerleri tarafından "The Astrophysical Journal Letters" dergisinde yayımlandı.

TESS uydusu, NASA tarafından 18 Eylül'de SpaceX üretimi Falcon 9 roketiyle uzaya fırlatılmıştı. Uydunun, iki yıl sürecek keşif faaliyeti boyunca Güneş Sistemi dışındaki yakın yıldız sistemlerindeki öte gezegenlere dair kanıtlar araması planlanıyor.

TESS, öte gezegenleri "geçiş" denilen bir konumda tespit etmeye çalışıyor. "Geçiş", bir öte gezegenin yörüngesindeki yıldızın önünden geçtiği anı tanımlıyor. Bilim adamları bu anda yıldızın kameralara yansıyan parlaklığında oluşan azalmayı gözleyerek, ışığın salım ve emilme miktarlarını ölçerek söz konusu gezegenlerin kütlesini, öz kütlesini ve atmosfer kompozisyonunu belirleyebiliyor.