Medya, işlevini yapmıyor

Son zamanlarda gündemden düşmeyen "Asena-İbo" , "kapkaç" ve "AB ve türban" meselelirinin tek sorumlusunu Bekir Çoşkun, medya olarak belirledi.

Bekir Çoşkun, "BİZİM medyayı anlamak zordur." başlıklı yazısıyla son zamanlarda yaşanan olayların sorumlusu olarak medyayı gösterdi.


Asena’nın şahsında kadınlara uygulanan baskıya kızıyorlar. Ama kadını örtüp-büren, baskı altında tutmaya çalışan AKP’ye bayılıyorlar.

İkincisi:

Sokaktaki kapkaçtan, bıçaklılardan, bireysel terörden yakınıyorlar. Ama medyanın ekranları dehşetten-kandan-tabancalı dizilerden geçilmiyor.

Nasıl oluyor anlayamıyorum.
*
Önce kadınlar:

AB’nin tarih verme vakti yaklaştıkça iktidarın türbanlı hanımefendileri ortalıkta gözükmüyorlar farkındaysanız.

Niçin?

Çünkü; AB kamuoyunda Türkiye’nin kimliği giderek daha çok tartışılıp da karar anı yaklaşırken, İranvari görüntüler kimseyi ürkütmesin diye, iktidarın erkekleri, iktidarın türbanlı hanımlarının fazla gözükmesini istemiyorlar.

Asena’ya uygulanan sahne yasağı gibi bir şey.

Ya da:

Saçının ucu gözükürse cehennem ateşinde yanacağına inandırılan milyonlarca kadın ile özgürlüğünü isterse topuğundan vurulacağına inanan Asena’nın korkuları arasında ne fark var.

Yoksa kadınlardan bir tek Asena’yı mı kurtarmalı?..
*
İkincisi; sokaktaki terörden yakınıyor medya.

Ama o ekranlarda her gece yeniden gösterime giren insan öldürmenin yüzlerce çeşidi...

Telle boğma yöntemi mi, göz oymak mı, el-ayak kesmek mi?

O tabancalı dizileri kim ballandıra ballandıra sunuyor topluma, gençlere, çocuklara?

Televizyonların en büyük eğitim aracı olduğunu bilmeyen ve çocukların-gençlerin ekranlardan nasıl etkilendiğinin bilincinde olmayan bir tek medya mensubu olabilir mi?

Rahşan Ecevit affı çıkartılırken ve bu sokak cinayetlerini işleyenler salınırken, yine iktidara hoş gözükme uğruna tepkisiz-sessiz kalan medya günahını saymıyorum bile.
*
Bence medyanın günahı var.

Türkiye tarihinin en zor, en çetrefilli, en dar, en bilinmez güzergáhından geçerken medya böyle olmamalı.

Böyle günlerde medyanın; önce dönüp kendine bakması, sonra bir ışık gibi toplumun önüne düşmesi gerekmez mi?

Gerekir...


YAZI:Bekir ÇOŞKUN