Maraş'ın dehşet verici fotoğrafı

Maraş katliamındaki en dehşet verici cinayetlerden biri Esma Suna’nın karnında bebeğiyle beraber öldürüldüğü fotoğraftı.

Katliamda aciz kalan Ecevit hükümeti, istemeyerek sıkıyönetim ilan etti. Demirel, "Bana sağcılar cinayet işliyor dedirtemezsiniz" derken Türkeş, "İktidar yarından da yakın" diyordu.

Radikal gazetesinin Maraş olaylarıyla ilgili yazı dizisi devam ediyor. Bugünkü haberde katliamın en dehşet verici fotoğrafı vardı.

O KAREYİ ÇEKEN MUHABİR KONUŞTU
Maraş katliamındaki en dehşet verici cinayetlerden biri Esma Suna’nın karnında bebeğiyle beraber öldürüldüğü fotoğraftı. Başbakan Bülent Ecevit, Günaydın gazetesinde yayımlanan o fotoğrafı Meclis’te yaptığı konuşmada havaya kaldırarak sıkıyönetim talep etti.

Ecevit şöyle diyordu: “Nihayet Kahramanmaraş’taki soykırım oldu. Soykırım, katliamın öz türkçesidir. Daha iyi anlasınlar diye söyleyelim. Kahramanmaraş’ta bir katliam oldu...” O fotoğrafı çeken dönem Günaydın’ın Adana Büro Temsilcisi Kurtar Çakın, olay anını Radikal’e şöyle anlattı:

Olaylar olur olmaz gazetenin görevlendirmesiyle Maraş’a gittik. Çok ağır bir hava vardı, beş gün boyunca şehirdeydik. Yesoley diye bir gazeteden olduğunu söyleyen bir muhabir türedi. Deri çizmeleriyle dolaşıyordu sağda solda, attık aramızdan. Hastaneye girmeye çalışıyorduk, bir sürü engelleme vardı. Tesadüfen başhekimi ziyarete gittiğimde, kapı aralığından ameliyathaneyi gördüm. Bir doktor elinde bir bebek tutuyordu, bebeğin annesi ölmüştü, onu da kurtaramamışlardı. Fotoğrafını çektim.”

CANINI KURTARAN GÖÇ ETTİ
19 Aralık’ta başlayan olaylar 25 Aralık’ta dinmeye başladı. Günlerdir çıkamadıkları evlerinde korku içinde ölümü bekleyen insanlar, Kayseri Hava Tugayı’nın şehre girmesi ve olayların yatışmasıyla birlikte dönmemecesine denklerini topladı, apar topar doğduğu topraklardan ayrıldı. İlk başlarda şehirden ayrılanların nüfusu, neredeyse yarı yarıyaydı.

Gidenler eşyalarını bile doğru düzgün toplamamış, kapısına kilit vurarak gitmişti. Kimi el arabasıyla, kimi kamyonlarla kaçarcasına giden yüzlerce aile Antep, Tunceli, Mersin, İzmir, İstanbul gibi illerde yaşam mücadelesi verdi. Bir yıl içinde önemli kısmı yurtdışına göçtü. Çoğu bir daha Kahramanmaraş’a geri dönmedi.