Manisa ikinci Hatay'dır!

Manisalıyım ben...

Manisa sokaklarında mehter marşıyla mehteran takımının yürüyüşüne alışığım...

Sünnet düğünlerinin vazgeçilmezidir Manisa'da mehteran takımı...

Mesir Festivali'inde sokaklar iki ileri bir geri adımlarla inler...

Her an görebilirsiniz Manisa'nın Doğu Caddesi'nde Mehteran Takımı'nı...

Herkes de sever ve durup izler ilk kez izliyormuş gibi...

Ama...

Manisa belki de ikinci Hatay'dır...

Hoşgörünün bu kadarını yurdun bir başka memleketinde göremezsiniz...

Çarşaflısıyla mini eteklisi...

Oruçlusuyla oruçsuzu...

Alevisiyle sünnisi...

Kürdüyle Türkü kol kola gezer memleketimde...

Ve 10. yıl marşıyla da mehteran takımı kol koladır aslında...

Bülent Arınç'ın içine sindiremediği bu...

Hangisinin önce çıktığı önemli değildir sahneye Manisa'lı için...

Dikkat bile etmez...

Eğer içinde bir "art niyet" yoksa...

Ama Bülent Arınç dikkat etmiş...

Etmekle kalmamış itiraz da etmiş...

Diyor ki; "Bugünkü bazı böyle eksik, hata sayabileceğimiz kusurları şimdilik görmezden gelelim."

Demek istiyor ki; "Sonra icabına bakarız..."

Sayın Arınç!

Ben 37 yıl o şehirde yaşadım...

O şehrin toprağının insanını çok iyi tanırım!

Değil böyle "ayak oyunlarına gelmek", üzerinde bile durmaz bu meselenin...

Mehteran takımıyla iki ileri bir geri de yürür...

10.yıl marşıyla bayrağını da sallar...

Rakısının yanına hoşgörüsünü meze yapar!

Karşısında ayran içen kardeşiyle tokuşturur kadehini!

Ama asla vazgeçmez hoşgörüsünden...

Asla çekmez ellerini yanındaki kendi gibi düşünmeyen kardeşinin ellerinden!

Günün sözü: Hoşgörü, en iyi dindir. (Victor Hugo)