Kemal Çapraz benim müdürümdü!

Offf... Sabah sabah böyle bir acı haber... Yıkıldım.. Daha dün gece onu andık, iyiliğini, saflığını, yürekli oluşunu, arkadaşlığını ve hiç kimseye "hayır" diyemediğini...

Şakir Süter'den sonra, bir parçamı da Kemal Çapraz götürdü...

Allah'ım sen bizlere sabır ver, ona da rahmet eyle bu mübarek günlerde..

1980'li yıllarda tanıdım Kemal'i.. Türkiye Gazetesi'nde müdürümdü. O güler yüzüyle bizi yönlendiriyordu habere. Eksiklerimizi kızmadan, kırmadan, dökmeden, yaralamadan, elini omuzumuza koyarak anlatırdı.

Koptuk!

Her birimiz bir yana savrulduk sonra... İnternethaber'i duymuş benim canım müdürüm, ne kadar büyük iş yaptığımı öve öve bitiremiyormuş sağda solda. Ben de bunları duydum ve aradım:

-Sitede eksikliğini hissediyorum.

Ekmeğini taştan çıkarmaya çalışıyordu, zamanı kısıtlıydı. Tereddütsüz "yazarım" dedi ama, bir endişesini de beraberinde söyledi:

-Biliyorsun ben Milliyetçi yazılar yazarım. Senin sitene ekmek teknene zararım olmasın.

Ah Kemal ah.. İki hafta önce Dolmabahçe Sarayı'nda "Nasıl gidiyor, memnun musun yazılardan?" diye sorunca, "az yazıyorsun, daha fazla yazmalısın" dediğimde söz verdi:

-Bundan böyle günlük yazacağım söz.

Sözünü tutamadı Kemal'im, canım müdürüm. Şerefsiz bir araç onu altına aldı ve elimizden alıp götürdü.

Canım müdürüm, canım Kemal'im, dostum, arkadaşım, kardeşim... Seni çok ama çok özleyeceğim. Allah senin acını bizlere tattırdı ya, elbette sabır da verecektir.

Nur içinde yat kardeşim!