Kardeşim kışlada
Vatan borcu namus borcu dedi ben gözyaşları içinde boynuna sarılırken…
“Üzülme canım, ben gururluyum” dedi, “ben ağlamıyorum merak etme” diyerek ben gözlerimi kaçırırken…
“Ben de gururluyum” bir tanem dedim…
Tabii gururluyum…
Kışlaya teslim ederken kardeşimi, dört bir yanda nöbet tutan askerlerimiz sayesinde gece gündüz rahat rahat, huzur içerisinde uyuduğum bu güzel ülkenin koruyucularından biri de artık benim kardeşim diye onur doluyum…
Ama…
Sevdiğin nereye giderse gitsin, mesafe ne kadar olursa olsun, bazen çok yakın bile uzak olabiliyor, zor gelebiliyor göndermek…
O yüzden sımsıkı sarıldım kardeşime…
Gözyaşlarım gurur damlalarıydı, onur yağmurlarıydı…
***
Kardeşim kışlanın kapısından içeri girerken, artık gözden kaybolacağı sırada, döndü arkasına, baktı güzel yüzüyle bizlere, gülümsedi ve göz kırptı şerefle…
Ben elimi sol göğsümün üzerine koydum usulca, yanaklarıma süzülürken o renksiz, kokusuz sıvı, mırıldandım içimden dualarla…
“Vatani görevini yapan tüm askerlerimizle birlikte Allah'a emanet ol bir tanem.”