MASAK , sık başvurulan karapara aklama yöntemlerini 11 başlıkta topladı.
Abone olMALİ Suçları Araştırma Kurulu (MASAK), sık başvurulan karapara aklama yöntemlerini 11 başlıkta topladı. MASAK"ın, AB"ye uyum çalışmaları çerçevesinde İtalya Ekonomi ve Maliye Bakanlığı ile yürüttüğü Karapara Aklanması ile Mücadele Kapasitesinin Güçlendirilmesi Projesi çerçevesinde, Şüpheli İşlem Bildirim Rehberi"" hazırlandı. Rehberde yer alan ""Karapara Aklama Yöntemlerine"" ilişkin bölümde, sınırsız sayıda"" aklama yöntemi bulunduğu ifade edilirken, bunun ülkeden ülkeye ve finansal sistemlerde kullanılan araç çeşitliliğine göre farklıklık gösterdiği kaydedildi.
YÜKÜMLÜLERE UYARI
Hemen her aklama yönteminde suç gelirinin, belirli benzer aşamalardan geçirilerek ekonomiye aklanmış olarak sokulduğu"" belirtilen rehberde, bankalar, sigorta şirketleri, kargo şirketleri gibi yükümlü gruplar da dikkat etmeleri gereken ""göstergeler"" konusunda uyarıldı. Rehberde yükümlülerin, aklamaya yönelik olduğundan endişe edilen durumlarda yetkili makamlara ""şüpheli işlem bildirimi"" yapmaları gerektiği de vurgulandı.
En popüler 11 kara para aklama yöntemi
1. Şirinler yöntemi: Yasadışı fonların, dikkat çekmemek ve resmi raporlama eşiklerinden kaçınmak için çok sayıda kişi adına açılmış hesaplara bölünmesi.
2. Parçalama yöntemi: Fonu küçük miktarlara bölüp bankaya yatıracak kadar çok sayıda kişiyi bulmak mümkün olmayınca, işlem sayısı artırılarak bildirimden kaçınılıyor.
3. Vergi Cennetleri: Off-shore merkezlerin sağladığı gizlilik, politik istikrar, sıfır vergilendirme avantaj sağlıyor.
4- Tabela Bankaları: Fiziki bir hizmet ofisi bulunmayan, web adreslerinden ibaret olan, bankacılık işlemleri ve kayıtları açısından resmi bir otoritenin denetimine ve iznine tabi bulunmayan bankalar.
5- Tabela Şirketleri: Genellikle sınır-ötesi merkezlerde sadece kağıt üzerinde bulunan şirketler. Aklayıcılar bu tip birçok şirkete sahip olabiliyor ve şirketler arasında yapılan transferler sonucu, şirket çok karlı bir işletme gibi gösteriliyor.
6- Göstermelik Şirketler: Bu yöntemde fast food, benzin istasyonu gibi nakit akışının yoğun olduğu işyerleri kuruluyor. Böylece yasa dışı fonlar, buradaki gelirlere karıştırılıyor.
7- Oto Finans Borç Yöntemi: Suç geliri, sahibine kredi olarak geri dönüyor. Örneğin para aklayacak kişi, off-shore merkezinde parayı A bankasına yatırıyor. Kendi ülkesindeki C bankasından, A bankasındaki hesabı teminat göstererek kredi istiyor. Krediyi geri ödemiyor ve C bankası bu kişinin teminat gösterdiği A bankasındaki parayı haczediyor.
8- Döviz Büroları: Bu kurumlar vasıtasıyla paranın değişimi nedeniyle gelirin kaynağından bir ölçüde uzaklaştırılması sağlanabiliyor. Küçük banknotlar büyüklere veya eldeki para birimleri diğer birimlere çevrilebiliyor.
9- Resmi Olmayan Havale Sistemleri: Ülkeden hiçbir fiziksel nakit çıkışı olmuyor. Sistemin çeşitli ülkelere yayılmış operatörleri, birbirlerinin muhabirleri gibi çalışıyor. A ülkesinde bulunan kişi, B ülkesindeki bir şahsa gönderilmek üzere parasını yerel operatöre teslim ediyor. Parayı teslim alan operatör B ülkesindeki operatörü arıyor. A ülkesindeki müşteri B ülkesindeki alıcıyı arıyor ve ona şifreyi söylüyor.
10- Sahte veya Yanıltıcı Fatura: Buna göre değeri çok düşük veya hiç olmayan bir mal ihraç edilmiş gibi gösteriliyor ve yurtdışında bulunan suç geliri ihracat geliri gibi gösteriliyor.
11- Fonların Fiziken Ülke Dışına Kaçırılması: Suç gelirinin elde edildiği ülkeden, denetim eksikliği veya işbirliğine müsait kuruluşların bulunduğu ve fonların kolaylıkla yatırılabileceği başka ülkeye fiziki olarak çıkarılarak, birkaç ülkeyi dolaştıktan sonra geri getirilmesi.
Kaynak:Akşam
