Kan, silah, gözyaşı…
Babalarının ardından yaşlı gözlerle uzaklara bakan çocuklar, dudaklarını sevdiklerinin teni yerine buz gibi cama uzatan eşler…Çerçeveler sevgili olmuştu yine bugün…
Gözüm bütün gün foto galerilerdeydi… Tabutların üzerine kapanmış, sevdiğine dokunur gibi tabutu kucaklamış aileler…
Babalarının ardından yaşlı gözlerle uzaklara bakan çocuklar, dudaklarını sevdiklerinin teni yerine buz gibi cama uzatan eşler…
Çerçeveler sevgili olmuştu yine bugün…
Gözlerim buğulu… “Allah sabır versin” diyor dudaklarım sessizce…
Ya da belki içimden geçiriyorum sabır sözcüklerini, bilemiyorum…
“ İyi bir şey olmuyor mu bu memlekette” diye hayıflanıyorum kendi kendime…
Daha acı ne olabilir ki?
Derken, bir kadın cinayeti haberi veriliyor son dakika haberlerinde…
Hemen ardından, kızının ilişkisini onaylamadığı için cinnet getiren bir baba…
Kızını da vuruyor, damadı olacak adamı da…
Sonra silahı kendine çeviriyor…
Bir kurşun daha…
Ruhumdaki gündem değişiyor bir anda…
İçim sıkıntıyla dolmuşken, iyi bir haber ararken haber sitelerinde. başbakanın sesi çınlıyor kulaklarımda…
Yine öfkeli, yine hararetli…
Yine kızgın…
Hiç dinlemek istemiyor canım, kapatıyorum…
Kapatmasam kaldıramayacağım bu kadar sıkıntıyı, biliyorum…
Kapatıyorum da ne oluyor?
Bir tecavüz haberi…
On üç yaşında bir çocuğu zorla kaçırıp tecavüz eden zanlılar serbest bırakılmış…
Adaletsizliğin minik ruhunda yarattığı, iki sapığın hem ruhunda hem bedeninde oluşturduğu travmalara dayanamayan küçük kızın intihar haberi düğümleniyor kalbimin boğazına…
“Beni kaçırıp tecavüz ettiler ama ceza almadılar” diye adalet arıyor…
“Adalet sizlere ömür” küçük hanım diye sesleniyorum uzaklardan…
Duymuyor…
Hani nereye çevirsem yüreğimi bugün, acı, keder, hüzün, gözyaşı…
Yeter diye haykırıyorum içimden…
Hakikaten yeter…
Ve ben kapatırken bilgisayarımı, son dakika mesajı geliyor cep telefonuma…
Şehit sayısı beşe yükseldi diyor, Cudi Dağı’nda…
Ağlıyorum…
Sahi hiç mi güzel bir şey olmayacak bu memlekette?
Soruyorum…