IŞİD krizi: Bir Musullu annenin korkuları

Irak'ta bu ay başlayan yeni ders yılında, Musul'daki çocuklar, kenti Haziran ayında ele geçiren IŞİD'in hazırladığı yeni eğitim programı altında öğretim görmeye başladı. Bir Musullu anne, 8 yaşındaki oğlu için duyduğu kaygıları BBC'ye anlattı.

Irak'ta bu ay başlayan yeni ders yılında, Musul'daki çocuklar, kenti Haziran ayında ele geçiren IŞİD'in hazırladığı yeni eğitim programı altında öğretim görmeye başladı. Bir Musullu anne, kentteki hayatı ve 8 yaşındaki oğlu için duyduğu kaygıları, BBC Dünya Servisi'ne anlattı.

Bir oğlum var. Üçüncü sınıfta. Okula gönderiyorum, ama aslında oğlumu evde alıkoymayı, dışarı çıkarmamayı yeğlerdim.

Oğlumu düşünüp korkuyorum. Sokaklarda dehşet verici şeyleri görmesini istemiyorum. Çocuklar sokağa çıkınca silah görüyorlar; zırhlı taşıtları, militanların siyah üniformalarını, araba konvoylarını görüyorlar. Çok ürkütücü şeyler gördükleri, onlar için.

Okul öğrencileri için herşey değişti. Ülkeden "Irak Cumhuriyeti" diye söz etmek gibi basit şeyler bile değişti. Artık "İslam Devleti" deniyor.

Okuldaki eğitim programı, çocukların okudukları konular, herşey değişti. Fizik, matematik, birçok ders, programdan çıkarıldı. Müzik ve spor bile çıkarıldı.

Normal olarak okula gittiğinizde şarkılar öğrenirsiniz. Şimdiyse Kur'an kursları veriliyor. Kaygı duyuyorum, oğlumun beynini yıkayacakları korkusu içindeyim.

Oğlumun okula gitmesini istemememin bir başka nedeni daha var.

Babası öldürüldü, o yüzden. Tam olarak kimin öldürdüğünü bilmiyoruz ama İslam Devleti'nin militanlarıydı. Oğlum sürekli "Babamı öldürenler bu adamlar" dediği için, büyük bir korku yaşıyorum.

Sokağa çıkıp böyle şeyler söylemesini istemiyorum. Çünkü bu insanlar acımasız. Oğluma korkunç şeyler yapabilirler.

Burada hayat çok zor. Elektriğimiz yok, gazımız yok. Odun ateşinde yemek pişiriyoruz. Herşey çok pahalı. Beş gündür elektrik verilmedi.

Hiçbir alanda özgürlük yok. İslam Devleti bizi peçe takmaya zorladı. Bir kadın, yanında kocası, babası veya ağabeyi gibi bir "koruması" olmaksızın dışarı çıkamaz. Bizi yüzyıllarca geriye, Hicri Takvimde yıl 10'a götürdüler.

Buradan ayrılabilseydim, ayrılırdım. Ama hapiste gibiyiz. Mümkün değil. Onların kontrolü altındaki mahkumlar gibiyiz. Bizim isteyerek İslam Devleti'nin yönetimi altında yaşadığımıza inananlar, bizi suçlayanlar var.

Ama durum böyle değil. Bize zorla dayatılıyor. Onların elinde mahkumuz. Yapabileceğimiz hiçbir şey yok. Onlarla savaşabilecek ya da onlara karşı herhangi birşey yapabilecek halde değiliz.

Onlara IŞİD diyecek olsanız dilinizi keserler. İslam Devleti demeniz gerekiyor. Gençler için hiçbir örgürlük yok. Sigara içemiyorlar, istedikleri gibi giyinemiyorlar, hiçbir şeyleri yok. Genç kuşakların elinden herşey alındı.

Yeni kurallara göre, birisini ziyarete gitmeyeceksiniz evinizden çıkmanız yasak. Onlara nereye gittiğinizi bildirmek zorundasınız. Eskiden polislik yapmış kişileri bulmak için evlerde arama yapıyorlar. Bu insanları nereye götürüyorlar, onlara ne yapıyorlar, bilmiyoruz, kimse birşey bilmiyor.

Gelecek yok.

Gelecek bitti.