Hz. Peygamber (sav) Nelere Gülerdi?
Hz muhammed (s.a.v.) içimizden biriydi. onun da hüzünlü anları olduğu gibi, sevinçle anları olurdu.sevinçli bir haber aldığı veya hoşuna giden bir şey gördüğü ya da duyduğu zaman mübarek yüzü aydınlanır, etrafı da aydınlatırdı.
Hz Muhammed (s.a.v.) içimizden biriydi. Onun da hüzünlü anları olduğu gibi, sevinçle anları olurdu.
Sevinçli bir haber aldığı veya hoşuna giden bir şey gördüğü ya da duyduğu zaman mübarek yüzü aydınlanır, etrafı da aydınlatırdı.
Canlarını uğruna feda etmekten çekinmeyen Sahabilerinden birisini gördüğü zaman tebessüm eder, gönüllerini alırdı. Cerir bin Abdullah, "Resulullah (a.s.m.) beni gördüğü zaman mutlaka yüzüme gülümserdi" diyor.
"Kardeşine güleryüz göstermen senin için bir sadakadır" buyuran Peygamberimiz, bu örnek davranışı kendi şahsında uyguladığı gibi, ümmetinin aynı şekilde hareket etmesini tavsiye ediyordu.
Evde de hep güler yüzlü olurdu. Peygamberimizin evdeki halini soran sahabilere, Hz. Aişe'nin cevabı şöyleydi: "O, insanların en yumuşak kalplisi ve iyilik yapmayı çok sevendi. Onun evdeki hali sizlerden biri gibiydi, ancak güleç yüzlü ve mütebessimdi." Peygamberimizin gülümsemesine sebep olan şeylerin çoğu uhrevi meselelerle ilgili işlerdi.
Hz. Enes anlatıyor: "Bir gün Resulullah aramızdaydı. Biraz uyudu, sonra gülümseyerek başını kaldırdı. Biz 'Niçin güldünüz, ya Resulallah?' diye sorduk. 'Az önce bana bir sure indirildi' buyurdu, Kevser Suresi'nin indiğini haber verdi."