Yaşlılık, yaşadığımız sürece bir gün mutlaka başımıza gelecek olan şey. Şansınız varsa eğer yaşlılığınızı ailenizle ya da akrabalarınızla birlikte geçirirsiniz.
Abone olBELKIS KÜBRA AFŞAR
İNTERNETHABER ANALİZ: Yaşlılık, yaşadığımız sürece bir gün mutlaka başımıza gelecek olan şey. Şansınız varsa eğer yaşlılığınızı ailenizle ya da akrabalarınızla birlikte geçirirsiniz. Eğer böyle değilse, huzurevleri kaçınılmaz son olabilir.
Huzur evinin ilk kuruluş tarihi Sadrazam Halil Rıfat Paşa’ya dayanır. Sokakta kalmış, cami avlularında yatan, aileleri dağılmış, kimsesiz yaşlıların barınması için yapılmış İstanbul’un ilk huzur evi Darülaceze’dir.
Okmeydanı’na yapılması için talimat verilen bu kuruluşun yapımındaki maddi katkıyı Padişah ve Sadrazam Halil Rıfat Paşa karşılamış, Padişah kendisine hediye edilen değerli eşyaları, Sadrazam Halil Rıfat Paşa’da evindeki değerli eşyaları satarak Darülaceze’ye vakfetmiştir. Dönemin acezeleri için memurlar tayin edilmiş, hastalar doktor gözetiminde tedavi edilmiş, kimsesiz çocuklara yuva olmuştur.
Daha sonraki dönemlerde tüm Türkiye’de gerek özel gerekse devlete bağlı çok sayıda huzur evleri açılmıştır.
Huzur evlerinin yaygın olması çokluğu bir guru kaynağımı yoksa bir ironi midir?
Bugün arkadaşlarımla ziyaret ettiğim huzur evinde hüznü ve sevinci bir arada yaşadık. Her an gözleri kapıda olan özellikle ailelerinin ziyaretine, sevgisine muhtaç yaşlılar gelişimizi sevinçle, büyük bir heyecanla karşıladılar, sohbet etmek için farklı bir ses arayan yaşlılarımızla konuştuk bizimle dertleştiler kimileri aileleri tarafından sokağa atılmış, kimileri evde kalabalık olduğu düşüncesiyle huzur evine kendi elleriyle getirip bırakmışlar. Biz onların hikayelerini dinledikçe hüzünlendik.
Huzur evinin yaşlılarımıza sağladığı konforu görünce içimiz biraz olsun rahatladı. Huzur evinde yaşlılarımızın gereksinimlerini karşılayacağı imkanlar mevcut berber hizmetinden Türk hamamına, resim atölyesinden ikinde çay saatlerine kadar özel imkanları var.
Hatta ziyaretimiz esnasında müzik açıldı isteyen yaşlılar oyun oynayıp eğlendiler.
Ziyaretimizin başında huzur evi müdürünün bizlere huzur evi hakkında bilgilendirmesi ve sanıldığı gibi yaşlıların maaş ya da mülk karşılığında orada barındırıldıkları söylentisinin doğru olmadığını açıklayarak, isteyen yaşlıların kendi maaşının yarısından azını bağışlamak isterlerse kabul ettiklerini özellikle belirtti.
Ziyaretimiz yaşlılarımızın hüzünlü bakışları altında son bulurken kafamda sorularla kalbimde hüzünle ayrıldım..
Kendi kendime sordum “Yaşlılarımız evimizin bereketi değil miydi?” Ve bir gün bizde yaşlanmayacak mıydık?
ÖNCEKİ HABERLER
