Gitmek mi zor, kalmak mı?

En acı bayramı onlar yaşıyor. Şehit veren aileler bugün oğullarını görmeye gitti.

Anasının elini öpecekti

Çocuğuna el öptürecekti

Yavuklusunu görecekti.

Eşini kucaklayacakti.

Ama Şırnak'ta pusu kurdular.

13 yavrumuzu bizden aldılar.

Bugün bayram! Acımız var.

OĞLU 13 YIL ÖNCE ŞEHİT OLDU

13 aile bu acıyı yeni yaşıyor.

Ama anaların yüreği yıllardır yanıyor.

Türkiye yıllardır teröre yavrularını kurban ediyor.

Ramize Sunal da oğlunu 13 yıl önce şehit verdi vatana ve hayat bir daha hiç eskisi gibi olmadı.

13 şehidimizin haberiyle bir kez daha acıdı canı.

"Bitsin artık bu terör" diye ağladı yine. Hem oğlu için, hem tüm şehitler için.

Felç oldu. Kalp krizi geçirdi. Gözlerine perde indi.

Ramize Sunal her şeye alıştı, karanlığa bile...

Ama oğlunun ölümüne bir türlü alışamadı.

VE ONLAR... 13 EVDE EN ACI BAYRAM

Komando Er Turgay Salgar Kars'lıydı. "İçime taş düştü, taş taş" diye ağlıyor annesi Güler Salgar bu bayram. "beni oğlumun yanına götürün" diye ağıt yakıyor oğlunun mezarının başında.

Er Murat Uçar daha yeni güveydi. Karısını bırakıp askere gelmişti. Karısı çok ağladı ölüm haberini alınca. Ama artık ağlamıyor. İnadına ağlamıyor mezarının başında "o hainleri mutlu etmemek için"

Sıddık Küçükgöz nişanlıydı. Artık ne damat olabilecek, ne de baba... Öldüğünde cebinden babasının mektubu çıktı. "Sabret bu gurbet acısı da bitecek, bir gün. Her şey ailemiz, her şey askerimiz, her şey vatanımız için" diyordu babası vatan için şehit olana oğluna. Artık bu hasret bitmeyecekti.

23 gün kalmıştı. Şafak artık aydınlanmıştı Komando Er Mehmet Yıldırım için. Ama hain pusu tüm hayallerini kararttı. Evin direğini annesinin elinden aldı.

Piyade Er Mehmet Coşkun Kürt'tü. Şimdi onun mezarından kürtçe ağıtlar yükseliyor. Annesi bağırıyor "küçük askerim nerdesin" diye... Çığlıklar Gabar Dağı'nda yankılanıyor.

Er Fethullah Selçuk Diyarbakır'lıydı. Şimdi Sati köyü PKK'ya lanet yağdırıyor.

Kasım Aksoy'ün bir Güneş'i vardı. Bir de Zeliha'sı. Cenazesindeki görüntüleri yürek yaktı. Türkiye onlara sahip çıktı. Ama onlar bir daha baba diyemeyecekler ki.

Emrah Eryılmaz "beni bayrama bekleme" demişti. "Anne, 28 gün sonra oradayım. Beni bayrama bekleme." O gelmedi ama annesi bugün oğlunu ziyarete gitti. Acısı büyüktü. Bitkindi. Ama ayaktaydı.

Mehmet Uyar henüz öğrenciydi daha. Bir hayat daha yarım kaldı. Babası şehitlikten bağırıyor: "Vatan sağolsun, Allah PKK'dan hakkımızı alsın" "

Ahmet Sarıoğlu'nun annesine ve ablasına söylemediler önce şehit olduğunu. Ama acı gerçek sonunda onların da yüreğini yaktı. Onlar da bayramda yarım kaldı.

Bayram Güzel'e yandı annesi. "Kuzumu getir Şırnak dağları" diye feryat etti nafile yere. Bayram belli ki bir bayram günü doğmuştu. Yine bir Bayram günü ayrıldı anacığından...

Er Seyfi Altuntaş öksüzdü. Arkasından ağlayacak bir anası yoktu. Şimdi annesinin yanında yatıyor. Babası, kardeşleri şehitlikte onun ardından ağıt yakıyor.