Geniş aile
Kalabalık ailelere bayılıyorum…
Bizim ailemiz de öyle…
Kardeş sayısının çok olması bence dünyadaki en büyük güzelliklerden biri…
Aman yanlış anlaşılmasın, başbakanın üç çocuk önerisine sıcak baktığım anlamı çıkarılmasın buradan…
Ama imkânlar yeterliyse çok çocuklu olmak kötü değil…
Annem ve babam da çok kardeşli çocuklardan(hala çocuklar gerçekten…)
Küçüklüğümden beri kalabalık sofralarda yemek yedim, kalabalık ortamlarda güldüm eğlendim…
Özel günlerde kuzenlerimle, amcalarım, dayılarım, halalarım ve teyzelerimle bir araya geldim…
(Geçen ay evlenen kuzenimin düğününde, orkestra görevlisinin “Gelinin kuzenleri piste lütfen” çağrısıyla salonun yarısı pistteydi... Anlayın artık J)
Bu bayramda öyle oldu, askerdeki kardeşim izne geldi, başka şehirlerde yaşayan akrabalarımız sürpriz ziyaretler gerçekleştirdi, yine kocaman bir kalabalığın içinde buldum kendimi…
Planım şehir dışına çıkmaktı ama olmadı, şehir dışından gelenleri ağırladık…
Ama en güzel bayramlardan biriydi…
Anneannemin iki yıl önce kaldırdığı kömür sobasını kahkahalar eşliğinde kurup yaktık, sırf ekmek ve kestane kızartmak için…
Masaya sığmayan kalabalık için kocaman bir yer sofrası hazırlayıp sıra gecesi edasında şarkılı eğlenceli yemekler yedik…
Ayaklarımızın uyuşmasına aldırmadan, ekonomik krizin, sorunlu siyasetin, trafik terörünün aldığı canların uyuşturduğu yüreklerimizi açtık birbirimize…
Ne güzel böyle geniş bir aileye sahip olmak diye…
Ne kadar güzel, kalabalıkla birlikte huzur bulmak diye…
Sürprizlerin verdiği heyecanı, aynı sofrada şarkılarla dile getirmek diye…
Birbirimize olan özlemimizi giderdik ve geçirdik içimizden…
Keşke hep bayram olsa diye…