Genç bir kızın astığı pankart sonrasında yaşadıkları

Milliyet'te bir haber:

- Türkiye'ye hoşgeldin.

O kız, Fransa'da yaşarken Türkiye'ye gelmiş. Oradaki özgürlüklere alışık olduğu için burada bir eyleme katılmakta sakınca görmemiş.

Yakalanmış!

Çıkmış hakimin karşısına...

"Ben yaptım!" demiş...

"Okulun kantinine o afişi ben astım" demiş!

Beklemiş ki...

Hakim, "Aferin kızım iyi yaptın" desin! 

Beklediği gibi olmamış!

Hakim, "gereği düşünüldü" demiş:

- ... tutuklanmasına...

             ***

Milliyet'teki arkadaşlar da hakimin bu kararını manşetten duyurmuşlar okurlarına...

Genç kız Fransa'da daha özgürmüş!

Delikanlı gibi suçunu itiraf etmiş...

Sonra da...

Cezaevine gönderilmiş...

Fransa'da olsaymış...

                ***

 Milliyet'in haberini bir hakim arkadaşımla beraber okuduk hafta sonunda.

Dedim ki:

- Niye böyle yaptınız?

Güldü!

Dedi ki:

- Yahu arkadaş bu genç kızın okulun kantinine astığı pankart neyin pankartı? Birilerini hayır işlemeye mi davet etmiş? Bir eyleme katılmış, o eylem yasal bir eylem değil bu bir. İkincisi, asılan pankartta terör örgütüne destek olduğu açık. Bunu itiraf ediyor. Türkiye'de kanunlar belli, teröre verilen desteğin cezası da belli. Arkadaşlar takdir hakkını kullanabilirdi, tutuksuz yargılama yapabilirdi ancak yapılan yanlış değil.

Devam etti:

- Poşu meselesi.. İlgili madde yüzünü kapatarak bir eyleme katılan kişinin suçlu olduğunu yazıyor. Yapılan eylem masum bir eylem değil, o kişi yüzünü kapatmış terör eylemi gerçekleştiriyor, taş atıyor, araba yakıyor, terör estiriyor. Bu kişi tutuklanınca sizinkiler "poşuya ceza" yorumu yapıyor.  Bu doğru değil, kamuoyunu yanlış yönlendiriyorsunuz.

                   ***

Peki gerçekte hakim arkadaşım ne düşünüyor?

Hukuk ile kendi görüşünü ayrıştırdığında...

Diyor ki:

Bu çağda bu görüntü çağdışı...

Ve bir tavsiyede bulunuyor...

Herkese...

İktidara, muhalefete...

"Gereğini yapın, yanlışları düzeltin ve Türkiye'yi bu nahoş görüntüden kurtarın!"

Al benden de o kadar!

Ne diyeyim başka!