Her füzede 'bu sefer hedef benim' diye düşünmek, normal bir hayatın rüyasını bile görmemek... Ve en acısı da o dilek...
Abone olGazze Şeridi’nde yaşayan Filistinlilerin çoğu, İsrail devletinin kuruluşu sırasında evinden olan mülteciler. İçlerinden biri, bir anne, BM Mülteciler Yardım Örgütü’ne içlerinde bulundukları durumu çok iyi anlatan bir mektup yazdı. Mektup BM’nin sitesinde yayınlandı. Annenin tek dileği "ailesiyle beraber ölmek..."
BM, internet sitesinde yayınladığı mektuba “Anlamsız bir hayattan anlamsız bir ölüme” başlığını koymuş.
Mektupta yer alan ifadeler şöyle:
ÇOCUKLARIM SORMAKTAN VAZGEÇTİ
“Yarının daha iyi olacağına ve yarın daha güvende olacaklarına dair çocuklarıma hiçbir güvence veremiyorum. Onlar da zaten tüm bunların ne zaman biteceğini, normal hayatlarına ne zaman dönebileceklerini sormaktan vazgeçtiler.
İŞTE BU SEFER HEDEF BENİM KORKUSU
Ne ben ne de çocuklarım İsrail savaş makinelerinin hiç dinmeyen bombalama seslerine tahammül edemiyoruz. Tam vurmadan önce, füzelerin çıkarttığı ıslık seslerinin ne kadar korkutucu olduğunu tahmin edemezsiniz. Her saldırıda, ‘İşte bu sefer hedef benim’ diye düşünüyorsunuz ve bombalar isabet etmeden önce saniyeleri sayıyorsunuz.
ÇOCUK, YAŞLI, DOĞMAMIŞ BEBEK AYRIMI YOK
Savaş gerçekten de çok zalim ve biz, Filistinli mülteciler, savaşın zulümüne defalarca tanık olduk. Ama bu seferki savaş hepsinden daha zalim. Merhamet diye bir şey kalmamış; çocuk, yaşlı bir adam ya da anne karnında doğmamış bir bebek arasında fark gözetilmiyor. İsrail’e göre hepsi suçlu ve hepsi ölmeyi hak ediyor.
TEK DİLEĞİMİZ AİLECEK BİRLİKTE ÖLMEK
Bitmesini ümit etmeyi bıraktım. Hayat sadece bizim için değil, çocuklarımız için de anlamını yitirdi. Ölüler listesine, bir sayı, sadece bir sayı olarak eklenmeyi beklemekten başka bir şey yapamıyoruz.
Tek dileğimizse ailecek, bir arada ölmek... Böylelikle hiçbirimiz diğerini kaybetmenin acısını yaşamak zorunda kalmayız.”
Necva Şeyh
6 Ocak 2009
Nuseyrat Mülteci Kampı, Gazze Şeridi
ÖNCEKİ HABERLER
