Galiba suç işledim!
Başbakan (ismi şimdi daha da uzadığı için sanırım bundan böyle de adını yazmamaya devam edeceğim), “Davos Fatihi” oldu, yeni “imparatorumuz” oldu…
Ne kadar da meraklıymışız birilerinin yurt dışında yabancılara bağırıp çağırmasına…
Aman Allah"ım…
Sanki başbakan eleştirilemez…
Sanki başbakanın yaptıklarını destekleyenlerin aksi görüşünde olunamaz…
Bu ne şiddet!
Evet, başbakanın orada “öfke sanatını” konuşturmasını gereksiz bir çıkış olarak değerlendiriyorum…
Evet, çıkışının arkasında “oy hesabı” olduğunu düşünüyorum…
Evet, seçim öncesi böyle bir olayın patlak vermesinin tesadüfüne ağzım açık bakıyorum…
Olamaz mı?
Sizden farklı düşünemez miyim?
Bu kadar mı daralttınız kalbinizin sınırlarını?
Genişletin…
Sizden farklı düşünceler olduğunu kabul edin…
Her zamanki gibi olaylar sonrasında kendime sorular soruyorum…
Mesela, neden başbakan sürekli bağırarak konuştuğunda bu “sanat” oluyor da, başkası sesini yükselttiğinde bu “suçluluk psikolojisi” oluyor?
Başbakan sesini yükseltmenin “suçluluk psikolojisi” olduğunu düşünüyorsa neden hiç sesinin ayarını yapamıyor?
Düşünüyorum…
Neden bu rest seçimin hemen öncesine denk geliyor?
Bir soru daha kurcalıyor beynimi…
Madem başbakan İsrail"e bir ders verdi, gecenin bir yarısı ellerinizde pankartlarla yollara döküldünüz de, başbakan “Benim tavrım moderatöreydi” dediğinde uykusuz kaldığınıza yanmadınız mı?
Yahu hiç yaşadıklarınızı sorgulamadınız mı?
İşte ben bunu yapıyorum…
İsrail"in hava sahamızı kullanmasına müsaade edenlerin, “takiye” yapmasına dayanamıyorum…
Bu arada çocuk cesetlerinin “malzeme” yapılmasını içime sindiremiyorum…
Kendi acılarımız geliyor aklıma…
Onları yalnız bırakıyoruz, onlara karşı haksızlık yapıyoruz diye güceniyorum…
Düşündüklerimi yazıyorum…
İçimden gelenleri…
Ne diyeyim ki size şirin görünmek için…
Kusura bakmayın istediklerinizi yazamıyorum…
Ben başbakanı samimi bulmuyorum…
nsrnylmz@gmail.com