Ferudun Özdemir ve #Ekip

Ramazan ayının son haftası, bayramdan önceki son dönemeçti. Oturup bir karar verdik, "Madem 12. kuruluş yıldönümümüze denk geliyor. O zaman #benceramazan TT'si altında en iyi yorum yapan 12 okurumuzun da aralarında bulunduğu geniş katılımlı bir iftar yemeği tertip edelim" dedik.

Sağolsunlar, Hatice Kübra ve Ozan Kibritçi işe koyuldu ve twitter'de bir gece #benceramazan Has Tag'ı ile ortalık tabiri caizse inledi.

Uzatmayayım...

En iyi yorumu yapan 12 kişi belirlendi. Üsküdar'da İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin işletmesini yaptığı Fethi Paşa Korusu'nda sade bir masanın etrafında bir aile gibi toplandık ve harika bir iftar yaptık.

Tam yemekler yenildi, tatlılara geçiliyordu ki, aşağı merdivenlerden alnı ve sırtı ter içinde kalmış iki kişiyi yorgun argın bize doğru gelirken gördüm.

Gelenlerden birisi Murat Göğebakan...

Diğer beyefendiyi tanımıyorum!

Gecenin sürprizi bu ya!

Göğebakan bizim iftar programımızı twitter'da destekleyenlerin içinde yer almış meğer sonradan öğreniyorum Hatice Kübra'dan..

Diğer beyefendiyi ise hala tanımıyorum!

Kalabalıkta birbirimize isimlerimizi söyledik ama gürültüden duymadık iyi mi?

Bir masanın etrafında kümelendik sohbet başladı.

Galatasaray, Fenerbahçe, şike, transferler diye sohbet ederken, ben Murat Göğebakan'ın az sonra bana laf geçireceğinden habersizim haliyle..

Sağ ayağını şöyle bir sol ayağının üzerine Murat Göğebakan vari bir şekilde attı, dirseğini dizinin ucuna yasladı, çenesini tutarak ilk sortiyi yapmaya başladı:

"Hocam ben yeni bir kaset çıkardım. Ama İnternethaber'de neden hiç yer almaz? Neden bu çok sevdiğim, takip ettiğim siteden destek görmem merak ediyorum?"

Sözde savunma yapacağım ya.

Bir kelime ettim, gözler faltaşı gibi açıldı..

Daha ben, "Üstadım haklısınız ama, biz İnternethaber olarak magazin haberlerine fazla yer veremiyoruz" demeye kalmadan "Hoppp! Orada dur hocam, orada dur!" diye susturdu.

O tanımadığımı söylediğim beyefendi var ya hani.

Gözleri fıldır fıldır dönmeye başladı. Elini alnına götürüp, "Eyvah. Göğebakan'a bu söylenir mi? Ne yaptın hocam!" der gibi hareket çektiğini hatırlıyorum!

Göğebakan gök gibi gürlüyor!

İşaret parmağını göğsüne vuruyor, "Bak kardeşim! herkesi karıştırabilirsin ama, beni magazincilerle karıştıramazsın. Bu olmaz yani. Olmaz.."

Ben "ama bak" dedikçe o daha da hiddetleniyor, "Yok, yok bu olmaz. Olmaaaz!."

Beni bilmiyor tabi ki!

O daracık alanda nasıl bir manevra yapacağımı kestiremiyor. Takriben 30-40 kez "Olmaz. Ben ve magazinciler ha! Olmaz" demesini sabırla bekleyip o nihayet sustuktan sonra sazı aldım elime...

"Kalitesiz magazine yer vermeyelim derken, kaliteli sanatçıların haberlerini okurlarımıza duyurma konusunda refleks zayıflığı çektiğimiz doğrudur. Bu konuda size gerçekten bir özür borcum var. Bunu telafi edeceğime de söz veriyorum..."

Tam rahatladı, "Söz mü bak pazartesi ilk iş bakacağım görmezsem var yaaaa?" diyecekken araya bir laf attım kızdırmak için...

"Ben zaten seni dinliyorum. Şarkılarını arabadaki USB'ye yükledim dinliyorum severek!"

Tanımadığım o bey var ya hani...

İşte o bey bey yine bir "eyvah" çekti elini alnına "Bittik" der gibi götürdü!

Nasıl anlatayım!

Murat Göğebakan hızlandırılmış çekimde hareket ediyormuşçasına şöyle kalkıp oturdu. Terini sildi ve "Bu bir kabus mu arkadaş! USB dedi lan, korsan dinleyici bu. Çıldırıcağım arkadaş!" dedi ama nasıl acı acı gülümsüyor!

Şükür ki arada masa var. Parmakları böyle pençe halini alıyor, "Buna dalsam ne kadar ceza alırım" gibisinden bir bakışı var!

Bende yine kıvırma durumları: "Üstadım. Benim teyip CD çalıştırmıyor. Ben de CD'lerini alıyorum, sonra şarkılarını USB'ye aktarıyorum. Ne farkediyor ben korsan mı oluyorum şimdi söyle bakalım?"

Tekrardan bir "Haaa" demeler, "Ohh" çekmeler ve rahatlama halleri..

O "haaa, ohhhh" deyip rahatladıkça, arkada o tanımadığım bey de "Ohhh şükür bundan da yırttık" der gibi derin nefes alıyor ve elini alnından çekiyor.

Geç saatlere kadar sohbet böyle keyifle ve sürdüü gitti..

Tüm samimiyetimle itiraf edeyim ki o iftar yemeği benim için çok özeldi.

O güne kadar bir sanatçı olarak uzaktan hayranlıkla takip ettiğim Murat Göğebakan'ı bana bir dost, bir ağabey olarak getiren bir iftardı çünkü..

Bizim kavgamız (!) bitip de o tanımadığım beyefendi insan konuşmaya başlayınca...

Derler ya hani söz kişiliklerin aynasıdır diye.. Hani derler ya, bazı insanlar konuştukça güzelleşir diye...

Tam bu tanıma uyan birisi...

Meğer tanımamak, tamamen benim eksikliğimdenmiş!

Artık tanıyorum o beyefendiyi..

Adı Ferudun Özdemir!

Tanımadınız mı?

O zaman tanımanız ve yaptıklarını belleklerinize kazımanız için birazcık anlatayım..

Türkiye'de twitter denen mecrayı, dev bir vicdan terazisine dönüştüren adamdan bahsediyorum.

Müslümanların katledildiği, yakıldığı ve zulüm gördüğü Arakan'ı, "#Arakandiyebiryervar" sloganıyla Türkiye'nin gündemine sokan adamdan bahsediyorum.

Milletinin manevi değerlerine ezeli ve ebedi bir sadakat yeminiyle bağlı adamdan bahsediyorum..

Gaziantep'teki bombalama anında toplum barut fıçısına dönüşmüşken, ekran başındaki milyonlara, "#KardesliginkalesiGaziantep" dedirten adamdan bahsediyorum..

Yine şehit cenazelerinin kaldırılacağı gün Gaziantep'te çeşitli provakasyonların yaşanacağını öğrenince, "#70milyonGaziantepliyiz" haykırışını semalarda çınlatan adamdan bahsediyorum..

Nefret tohumlarını filizlendirmeye çalışanlara karşı, hoşgörü, dostluk, kardeşlik duygularını ayakta tutmak için canını ortaya koyan adamdan bahsediyorum..

Bin yıllık kardeşliğin sloganını sanal ortamda atıp, gerçeğe taşınmasını sağlayan neredeyse tek liderden, #Ekip'in başkanından bahsediyorum.

Yanlış duymadınız!

Sayıları yüzbinleri bulan bir #Ekip kurulmuş twitter'da.

Hiç kimseye özel bir davet gitmemiş. Herkes kendisi katılıyor bu dev grubun içine..

İçlerinde vicdan, haysiyet ve inanç sahibi siyasetçiler, sanatçılar, askerler, polisler, gazeteciler ve sivil vatandaş var.

#Ekip'te statü yok, kimlik yok, ast-üst yok.. Siyaset yok, politika yok, ayrıştırma, ötekileştirme yok. Kimsenin kimseye "koyun" diye hakaret etmediği, "bidon kafalı" diye aşağılamadığı, "sağcı-solcu" diye çatışmadığı bir grup.

Şan yok, şöhret yok, ün yok makam mevki yok. En önemlisi "Ben" yok!

"Biz" var!

Herkes eşit, herkes görev adamı.

İstikametleri belli.. İnsanlık adına iyi bir şeyler yapmak..

"Dua gecesi" diyorlar, şehitler için milyonlarca el açılıyor semaya...

"Biz kardeşiz" diyorlar, o kardeşlik melodisi arşı titretiyor...

Terörü kınıyorlar,  gökten lanet yağıyor masumların ve çocukların hayatına kasteden eli kanlı katillere....

Hiç kimseyle, hiç bir parti veya kurumla göbek bağları yok..

Emir aldıkları bir merkez yok. Talimat veren bir kodamanları da yok! tetikçilik yapmıyorlar, kimseleri karalamıyorlar.

Yaptıkları tek bir şey var.

Ferudun Özdemir en kanayan yarayı işaret ediyor, onlar köpüren denizler gibi dalga dalga o yaraya merhem oluyor, şifa oluyor, deva oluyor..

Hal böyle olunca harekete her gün binlerce, binlerce yeni insan katılıyor.

Kısacası, #Ekip artık cihan içinde bir cihan...

Rehberleri mi?

İslam!

Kur-an..

Ve tabi ki Resul-ü Zişan!

Bazı şeyleri kağıda dökerek anlatamazsınız. En iyisi siz onların arasına şöyle bir girip göz atın..

Ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız!

Ve çok yakında "Ferudun Özdemir ile #Ekip" üzerine harika bir söyleşi yapıp buradan yayınlayacağız..

Hatice Kübra imzalı bu söyleşiyi sakın kaçırmayın derim!