Esra Akkaya temkinli

''Bahar da geldi. Şimdi güneşe doğru yürüyorum. Duygusal kapılarım ne kilitli ne de ardına kadar açık''

Esra Akkaya..Son günlerin en çok konuşulan kadını o. Önce kocası Sanem Çelikle yakalandı. Boşanması çok uzun sürmedi.Geçtiğimiz hafta içinde de "bir erkek arkadaşı'yla yemek yerken kameralara takılınca gene gündeme oturdu.

-Bu kez eski eşiniz değil siz gazetelerin manşetlerine oturdunuz. Nedir bu birlikte yemek yerken görüntülendiğiniz Hakan Pişkin olayı?
-Hakan benim çok yakın arkadaşım. Fakat bu olayda beni endişelendiren şey toplumun ve gazetecilerin arkadaşlık olgusuna bakış açısı. Berna'yla (Laçin) olan arkadaşlığıma gösterdikleri tavırdan sonra şimdi de Hakan. Nedir yani, bir kadın ve bir erkek arkadaş olamaz mı? Arkadaşlık denen şeyin varlığı unutuldu mu?

-Neden "sevgililer" denildi sizin için? Samimi bir haliniz mi vardı?
-Bir arkadaşla nasıl yemek yenirse, öyle yiyordum işte... Kaldı ki sarılmış da olabilirdim, yirmi yıllık arkadaşım sonuçta. Böyle şeyleri ortaya atarak sanal gündem yaratıyorlar.
-'Aldatılma" hadisesinden önce, magazin basını size bu şekilde yaklaşmıyordu tabii. Alışık değilsiniz hiç...
-Evet, hiç alışık olduğum bir durum değil. Biz Hakan'la çok sık bir araya geliriz. Bu olaya kadar da hiç böyle bir sıkıntı yaşamadık. Hakan benim 1988 yılında konservatuara girmeme yardımcı olmuş ve beni sınavlara hazırlamıştır. Oyunculuğunu da çok beğendiğim biridir. Ayrıca Kudretin de arkadaşı olmuştur daha sonra. O da oyunculuğunu çok beğenir ve beraber çalışmak isterdi Hakan'la. Ailecek de görüşürdük biz.

-Sanem Çelik - Kudret Sabancı aşkı patladığında aldatılan kadın olmanıza rağmen siz de çok eleştiri aldınız...
-Kadınsan ve erkeklerin dünyasındaysan sen suçlusun. Beni hiç şaşırtmadı bu. Doğru yerde duruyorsan, hiç önemli değil bunlar.

-Oysa "Türk toplumu mağdurun yanında olur" denir hep...
-Biraz da mağdur kadın tipine benzemiyorum ya ben... Üzgündüm ama mağdur değildim. Ayakları üzerinde durabilen biriysen mağdur olmazsın zaten. Kalbim kırıldı; inançlarım, dengelerim sarsıldı. Ama mağduriyet yok...

-Herhalde onay ve alkışı tercih ederdiniz...
-Beni en çok iki şey üzdü ve şaşırttı. Birincisi üzerime gelenlerin çoğunluğunun kadın olması, ikincisi ise Berna'yla olan arkadaşlığımın üzerine bu kadar gelinmesi. İki kadının dostluğu bile tahammül edilemez bir şey oldu. Mutluluk, özgürlük, acı, arkadaşlık... Ne gariptir ki bütün bunlar f arklı algılanmak istendi. Bir bakıma tüm değerlerim saldırıya uğradı.

DOĞMAK İÇİN ÖLMEK GEREK
-Çıkıp "Susun artık" diye bağırma ihtiyacı hissetmediniz mi?
-Onu Berna yaptı. Benim insanlara derdimi anlatayım, "Bakın yalnış yapıyorsunuz" diyeyim falan gibi bir durumum yok. O noktada savaşçı ruhlu biri değilim. Belki de çok yakınının başına geldiğinde savaşçı oluyorsundur. Tıpkı Berna'nın yaptığı gibi... Kendi başına gelince daha mağrur ve vakur karşılıyorsun. Berna benzer şeyleri yaşasa o zaman da ben savaş boyalarımı sürüp kendimi ortaya atardım herhalde.

-Berna Hanım'dan özür dilediniz mi? Sizin yüzünüzden başına gelmeyen kalmadı...
-Özür dilemedim. Sadece üzüldüm ve endişe ettim.

-Durdurmak istemediniz mi?
-İstedim. "Dur, tamam, ben iyiyim" diyorum ama o sırada bana bir şey söylüyorlar, Berna kendini tutamıyor. Anlıyorum hissini.

-Siz taraflara çok hakaret etmediniz de...
-Hiç etmedim.

-Ama bir lafınız var ki çok şaşırtıcıydı: "Yanlış koca seçebilirim ama yalnış arkadaş asla"...
-O söze dönmeyeceğim. Geçmişe de dönmeyeceğim. Şimdi nasılım? Neler hissediyorum? Nasıl bir süreç yaşadım? Bunların hakkında elbette ki konuşuyoruz ama o ana, geçmiş sözlere, hislere girmeyeceğim.

-Bir de mahkemeden çıkarken "Şimdi güneşe yürüyorum" gibi bir sözünüz vardı. Sanki bir devrim gerçekleştirmişsiniz gibi...
-Bir kadının kendi tarihindeki devrim... Bir sayfanın kapanması... Özgürlük hissi güzel şey, tavsiye ederim.

-Bunalıma girdiniz mi?
-Girmedim. Allaha şükür kimse ölmedi, herkesin sağlığı yerinde. Ortada bir acı yok aslında, bir üzüntü var. Geçer.

-Hayal kırıklığı...
-Hayal kırıklığı da geçer. Allah büyük acılar, sağlık sorunları vermesin. Onun dışında her şey geçer. Ben de kendimi işime vererek bu geçiş hissini hızlandırmaya çalışıyorum.

-Sizde sanki karşı tarafın tavır ve davranışları "acı"nızı alıp götürmüş gibi bir hava var...
-Belki şudur; "keşke" ve "acaba"lar kaldığında bir şeyler devam ediyor. Şimdi ortada ne keşke ne de acaba var. Benim açımdan tertemiz konmuş bir nokta var. Doğmak için ölmek gerek.

"NE KİLİTLİYİM NE DE ARDINA KADAR AÇIK"
-Aldatılan bir kadın için durum çok mu iç karartıcıdır? İlişkilere inancı, güveni ne durumdadır?
-Cevabını henüz bilmiyorum. Çünkü kendimi çok fazla işime vermiş durumdayım. Umarım erkeklere güvenim sarsılmamıştır. Umarım güzel şeyler yaşamaya kalbim müsaade eder. Ümit ediyorum.

-O zaman siz "iyi" olmadınız henüz. İşlerin arkasına saklanarak "iyi" olmaya çalışıyorsunuz...
-Tabii. Aslında saklanmıyorum sadece kalbimdeki yaranın iyileşmesine izin veriyorum. Elbette bir yara var ama çok da derin değil. Tabii ki sızlıyor ama her gün daha az. Dedim ya kimse ölmedi çok şükür.

-Sanki "Giden yalnızca bir koca" diyor gibisiniz...
-Beyoğlu'nun arka sokaklarında telefonla konuşarak yürüyorum bir gece, hava karanlık... Bir anda bir çocuk arkamdan yaklaştı ve suratımı çizmek suretiyle telefonumu aldı ve gitti. Korkutucuydu. Suratımda bir yabancının elini hissetmiştim çünkü. Bu olayı insanlarla paylaştığımda "Gece Beyoğlu'nun arka sokaklarında ne işin var? Aman! Cep telefonuyla dolaşma. Aman! Çantanı şöyle tutma" gibi konuşmalar oldu. Dedim ki, "Bir dakika yahu. Giden yalnızca bir cep telefonu. Ben o cep telefonuyla beraber hırsıza özgürlüğümü, gece dolaşma hakkımı, güvenimi mi kaptıracağım yani? Lütfen bir durun. Giden sadece bir cep telefonu." Başka bir şey söylememe gerek var mı?

-Hayatınıza yeni biri ne zaman girer sizce?
-Şu anda zor. Ama duygusal kapılar hiçbir zaman kilit altına alınamaz. O bir iç enerji ve ben şu anda o enerjiye sahip değilim tabii ki. Ama zaman içinde ne olur bilemem. Bahar da geldi... Ne kilitliyim ne de ardına kadar açık.


EVLİLİĞİ YÜRÜTEBİLME SORUNU MU YAŞIYOR?
-Kaç kere evlendiniz?
-Kudret, dördüncü evliliğimdi. İlk evliliğimi yirmi yaşında yaptım, üç ay sürdü. Sonra da bu 15 yıllık süreç içinde iki evlilik daha gerçekleştirdim.

-Sorun sizde olabilir mi? Evliliği yürütmeyi başaramıyor musunuz?
Belki de öyledir, beceremiyorumdur. Başarı karışık bir kavram. Başarı bir evliliği çok uzun yıllar götürmek mi? Evliliği doğru anda noktalayabilmek mi? Tertemiz olabilmek mi? Başarı hangisi? Evet doğru, ben dört kere evlendim. Bunu başarısızlık olarak sayanlar, varsın saysınlar. Ben hayatıma baktığımda bayağı beğeniyorum. Hayatımın arkasındayım yani.

-Bu yaşananlardan sonra ilginç teklifler aldınız mı?
İlginç değil belki ama çok teklif aldım. Bu olaydan sonra daha çok akla gelir oldum. Kitap yazmanız, kendi hayatınızı oynamanız, kaset çıkartmanız için teklifler yok mu? (Gülüyor) Böyle sorularla karşılaştım, gazetecilerden gelen sorular oldu. Ama teklif almadım.

Netgazete