Dostlarla uğraşmak…
“Dostlarıyla uğraşanlar düşmanlarıyla savaşamazlar…”
“Dostlarla uğraşmak…” Sanırım günümüz Türkiye’sinin halini anlatmak için daha iyi bir söz bulunamaz.
Bugün bütün dünya yeni bir düzen kurma eşiğinde birbiriyle mücadele ederken biz ise dostlarımızla uğraşmanın derdindeyiz.
Büyük İslam mücahidi Selahaddin-i Eyyubi’nin dediği gibi de maalesef dostlarla uğraşmaktan düşmanlarla savaşmaya fırsat bulamıyoruz.
Amerika’sından tutun da Rusya’sına, İsrail’inden tutun da Çin’e varıncaya kadar bütün dünya kurulmakta olan yeni dünya düzeninden pay kapmanın derdinde. Bunun sonucu olarak bugün burnumuzun dibi olan Doğu Akdeniz’de yedi düvelin gemileri cirit atıyor.
Sınır komşularımız Suriye ve Irak bütün dünya devletlerinin gövde gösterisi yaptığı bir alan haline dönüştü.
Filistin, İsrail’in tasallutu altında inim inim inliyor.
İsrail elinden gelse bütün Filistinli Müslüman kardeşlerimizi bir kaşık suda boğacak. Mescid-i Aksa’yı yıkıp yerine kendi mabetlerini kurmanın planlarını yıllardır tıkır tıkır işletiyorlar.
Rusya, Libya'da güçlü duruşundan dolayı sadece Türkiye'ye mesaj verme adına İdlib'de sivil Müslümanları katlediyor!
Bir zamanlar eyaletimiz olan Libya, bugün enerji kaynaklarına sahip olmak isteyen devletlerin savaş arenasına dönmüş durumda.
Velhasıl-ı kelam bütün dünya devletleri birbirlerine karşı gardını almış durumda.
Tek bir amaç ve hedef var: Yeni dünya düzeninde söz sahibi ve dünya ülkelerini yöneten lider ülkeler arasında olabilmek.
Her ne kadar ülke içi siyasette ziyadesiyle kalemimi özeleştiri mahiyetinde hareket ettirsem de uluslararası dış siyasette kelamı şahsiyetli bir duruş sergileyen yönetimimiz adına gururla yazıya döküyorum.
Özellikle de Batının ve İsrail’in endişe ile son günlerde sıkça zikrettikleri “Osmanlı ruhu” yeni dünya düzeninin kuruluş son hamlesi olan Libya merkezli Doğu Akdeniz siyasetinde yeniden tarih yazıyor.
Bütün bu olup bitenlerin merkezinde olan ve bu topraklarla tarihi bağları olan Türkiye ise maalesef bugün bir taraftanda “dostlarla uğraşma” derdinde. Bu uğraş hem de öylesine çetin bir uğraş ki maalesef kurulmakta olan yeni dünya düzeninde ekarte edilmemiz için çalışanlara adeta yardımcı olunuyor!
Devleti yönetenler sanki yeterince düşman yokmuş gibi maalesef enerjilerini “dostlarla uğraşmaya” harcıyorlar.
İç siyasette iyi niyetle karşı duruş var ise sözüm olamaz. Lakin bu süreç içerisinde salt muhalif olmak niyetinde bir zemin inşa edilir ise ve bir de bu dostlar bir zamanlar aynı davaya omuz verenler olursa maalesef işler daha da zorlaşmış oluyor.
Bir olunması, iri olunması, diri olunması gereken bir zamanda yapılan bu hareketleri ise maalesef anlayabilmek mümkün değil.
Oysa ki yüce kitabımız Kur’an-ı Kerim’in bu durumlardaki nasları oldukça açık: Rabbimiz müminleri birbirine kardeş (Hucurat, 10) ve velî (dost, destekçi, hâmî) kıldı (Tevbe, 71).
Kâfirlere karşı “şiddetli-izzetli” ama birbirimize “merhametli” olmamızı emretti (Fetih, 29).
Allah ve Resulüne itaat edip birbirimizle çekişmememizi; yoksa korkuya/yılgınlığa kapılıp aptallaşacağımızı ve rüzgârımızın/gücümüzün/devletimizin elden gideceğini bildirdi (Enfal, 46).
Hal böyleyken “dostlarla uğraşmak” daha doğrusu adeta “uğraştırılmak” zorunda kalınmasının temelinde yatan mantığı anlayabilmek mümkün değil.
Üzülerek ifade ediyorum ki; eğer maksat düşmanların ekmeğine yağ sürmekse bu hakkıyla yapılıyor maalesef!
Sadece bir zamanlar omuz omuza olunanlar mı?
Hayır…
Güya “muhalefet yapmak” kılıfı altında bu memleketin insanlarıyla da uğraşmak zorunda kalınmıyor mu, bu ayrı bir bilinmez!
Yahu, dünya yeniden şekillenirken, dünya haritası yeniden çizilirken, dünyanın enerji kaynakları yeniden paylaşılırken sizin ki neyin muhalefeti. Yarın iş işten geçip burnumuzun dibindeki enerji kaynakları paylaşıldığında muhalefet edecek bir hükümet bile bulamayacaksınız belki.
Ve tabii ki talip olacağınız bir makam da…
Gün, birlik günüdür, gün dirlik günüdür, gün kısır çekişmelerin bir kenara bırakılması gereken gündür…
Selahattin-i Eyyubi’nin müthiş sözüyle bitirmek isterim: “Dostlarıyla uğraşanlar düşmanlarıyla savaşamazlar…”