Dağdaki çoban…

Hani “dağdaki çobanın oyuyla benim oyum bir olabilir mi?” diye Türkiye"yi günlerce meşgul eden bir soru vardı ya, işte o soruda bahsi geçen çoban çıktı karşımıza iki gün önce.

Adı İrfan Töreci.

Ne “oyum sizinkiyle bir mi” derdi vardı, ne de “ bu soruyu soran kişi ile hesaplaşma.”

Onun derdi bambaşkaydı.

"Bilim."

Onu bizlerin önüne getiren sebep İrfan"ın azmiydi.

Küçük yaşta kaybettiği sağ kolunun acısını da, ailesinin maddi imkânsızlıklar yüzünden onu okutamayacak olmasını da kitaplarının arasına gömerek, kesilen kolunun eksikliğini engel yıkmak için kullanarak, yaşıtlarının kitaplardan çok uzaklaştığı şu günlerde azminin hediyesiyle geldi ekranlarımıza.

Hepimize örnek olarak.

Azmin elinden hiçbir şeyin kutulamayacağını göstermek için karşımıza çıkmış gibi.

Kutlanması gereken bir azimdir bu.

Kolumuzun kesilmeye, dallarımızın budanmaya çalışıldığı, başka bir trene bindirilmeye çalışıldığımız bu günlerde azmin elinden hiçbir şeyin kurtulamayacağına, direnmenin gücüne bizi bir kez daha inandırdı.

İmkânlar ne kadar kısıtlı olursa olsun, şartlar ne kadar zorlarsa zorlasın, ileriye bakarak yürümenin sonucunu gördü ve gösterdi İrfan, bizim gözümüzün içine soka soka azmin galibiyetini.

Sağol İrfan.

Üzülme sakın, bir kolun olmasa da olur, azmin var ya.