Dağ köyünden Katar Sarayı'na ipek halı
Bursa İpeği, Büyükşehir Belediyesi tarafından hayata geçirilen ‘Bursa İpeği Hayat Buluyor’ projesiyle yaklaşık 2 asır sonra yeniden dünya saraylarında boy göstermeye başladı.
Osmanlı döneminde Avrupa saraylarını süsleyen Bursa İpeği, Büyükşehir Belediyesi tarafından hayata geçirilen ‘Bursa İpeği Hayat Buluyor’ projesiyle yaklaşık 2 asır sonra yeniden dünya saraylarında boy göstermeye başladı. Proje kapsamında dağ ilçesi Büyükorhan’ın Kınık Köyü’ndeki dokuma tezgahında 4000 yıldır bilinen geleneksel çift düğüm Türk tekniği ile dokunan ‘Dans Eden Kız’ modeli ipek halı bugün Katar Kraliyet Ailesi’nin sarayını süslüyor.
Tarihi ipek yolunun Anadolu’daki son durağı olan ve Osmanlı döneminde başta Topkapı olmak üzere dünya saraylarını süsleyen ipek halı ve kumaşlar üreten Bursa, yaklaşık 2 asır sonra dünyaca ünlü ipeğiyle yeniden vitrine çıkıyor. 15’inci yüzyılda ipek dokuyan yüzlerce tezgahta günde ortalama 150 kilogram ham ipeğin üretildiği Bursa’da, özellikle Gümrük Birliği’ne girişle birlikte 1991 yılında ipek üzerindeki fonların kaldırılmasıyla fabrikalar bir bir kapandı, kozaları elde kalan köylüler dut ağaçlarını kesti.
Türk kültürünün en önemli parçalarından biri olan ipekçilik, tarihin tozlu raflarında yerini alırken, devreye giren Bursa Büyükşehir Belediyesi Osmanlı’nın en stratejik ürünü olan ve Avrupa’nın yıllarca vergi bile almadığı Bursa ipeğini yeniden eski ihtişamlı günlerine döndürüyor.
Aslına uygun üretim ‘Bursa İpeği Hayat Buluyor’ projesine 2013 yılında start veren Büyükşehir Belediyesi, ilk olarak 1790 yılında kurulan ve kuruluşunda 270 kişinin istihdam edildiği Muradiye İpek Fabrikası’nda yıllar sonra yeniden üretime başladı. Tamamen geleneksel yöntemlerle yapılan üretimde 35 Roman kadın istihdam edildi. Projenin ikinci ayağında ise kaderine terk edilmiş olan tarihi ipek dokuma fabrikası, Umurbey İpek Üretim ve Tasarım Merkezi olarak hizmete açıldı. Bursa’nın en fazla göç veren dağ ilçeleri olan Orhaneli, Harmancık, Keles ve Büyükorhan ilçeleri ile İnegöl’ün İhsaniye Köyü’nde dut yetiştiriciliğinin yaygın olduğu 16 noktaya dokuma atölyesi kuruldu. Bursa’da yıllarca üretimi yapılmayan ipek, dokuma eğitimi alan köylü kadınların hünerli ellerinde nadide halılara dönüştü.