Cüsseleri Kalplerinden Büyük
Farkında değiliz ama kalbi cüssesinden küçük insanlarla birlikte yaşıyoruz. Farkında olmadığımız içinde onlarla yaşamaya devam ediyor ama bir türlü onlardan kurtulmayı aklımıza bile getirmiyoruz.
Farkında değiliz ama kalbi cüssesinden küçük insanlarla birlikte yaşıyoruz. Farkında olmadığımız içinde onlarla yaşamaya devam ediyor ama bir türlü onlardan kurtulmayı aklımıza bile getirmiyoruz.
O yüzden de etrafımızdaki kalpler küçüldükçe küçülürken, cüsseler büyüdükçe büyüyorlar. Ve yaşam hikâyemizdeki görünenler ile görünmeyenler birbirlerinden uzaklaşıyorlar.
Biz ise ne yazık ki görünmeyenleri değil, görünenleri önemsiyoruz. Önemsediğimiz içinde görünenler ile yaşamımıza yön veriyor, görünenler ile hayatımıza renk vermeye çalışıyoruz.
Mutluluğun sessizliğe saklı özünü; göz göre göre kaçırdığımızı bilmeden…
Aslına bakarsanız şu kısa ömrün can sularını kaçırmamıza neden olan yanlışları yaptığımızı bilmeden…
Elimizi uzatsak dokunabileceğimiz kadar yakınımızda; kalbi cüsselerinden büyük insanlar da vardır elbet. Hatta belki onların yanı başımızda var olduklarını da biliriz…
Biliriz ama nedense hak ettikleri kıymetlerini; doğru dürüst vermeyiz. Bunda biraz da onların etkisi vardır.
Çünkü onlar; kalplerini yalanlarıyla süsleyerek, bizlere pazarlayan insanlardan değillerdir.
Onlar; hayatları sahte renklerle donanmışlardan olmadıkları için, muhtemelen bize pek renkli gelmezler.
Oysa onlar; yaşamın tüm renklerini o cüsselerinden büyük kalplerinde sessizliklerinde bir ömür saklarlar.
Sadece dokunanlara, dokunmayı bilenlere gösterdikleri kalplerinde…
Dokunanın huzuru yaşadığı, güveni hissettiği ve sevgiye doyduğu kalplerinde…
Çünkü onların cüsselerinden büyük kalplerinde sakladıkları renkleri; mutluluğun en sade anahtarıdır.
Ama ulaşanlara…
Ama görenlere, görmek isteyenlere…
Dünyaları sığdırdıkları kalplerine yerleşenlere…