Cenaze törenleri üzüntülerin paylaşıldığı yerlerdir!
Eğer siz bir cenaze töreninde kendinize hâkim olamayıp etrafı güldürmeye devam etmeyi marifet sayarcasına davranışlarınıza normal bir şekilde devam ediyorsanız.
AYIP!
Eğer siz bir cenaze töreninde kendinize hâkim olamayıp etrafı güldürmeye devam etmeyi marifet sayarcasına davranışlarınıza normal bir şekilde devam ediyorsanız.
Üstüne üstlük davranışlarınıza hâkim olamayacak bir ölçüde fark edilir bir şekilde gülüyorsanız; o zaman komedyenliğiniz gider, yerine başka bir şey gelir.
Ve siz o gelene; bazı gözlerde çok yakışırsınız.
Güldürmek kıymetlidir.
Kıymetli olduğu içinde zordur ama insan her zaman gülmez.
Gülmemelidir de…
Cenaze törenlerinde mesela…
Cenaze törenleri üzüntülerin paylaşıldığı yerlerdir.
Ki zaten camiler inancımızın daha bir içimize işlediği, daha bir kendimizi sorguladığımız yerlerdir.
Yakınını kaybedenlerin ise kaybettiklerine son vazifelerini yaptıkları en özel yer.
Acının tavana çıktığı, gözyaşlarının artık istemsiz bir şekilde aktığı yerdir.
Birbirlerini hiç tanımayan insanların acılarına saygı duymak böyle yerlerde erdem falan değil neredeyse vicdani bir görevdir.
Ki insan olana da bu yakışır.
Gerisi olmaz.
Yakışmaz…
Cem Yılmaz’a da rahmetli Atilla Özdemiroğlu’nun cenazesindeki görüntü hiç yakışmamıştır.
Ayıp etmiştir; hem acısını yüreğinde hissedenlere, hem de rahmetliye…
Velhasıl Cem Yılmaz bu sefer güldürmemiştir.