Birine yakın olmak…
Ne kadar uzakta olurlarsa olsunlar, o kadar yakındırlar ki, gözyaşlarınızı elleriyle silebilirler bazıları…
Asla kaybolmazlar ne yüreğinizden ne hayatınızdaki yerlerinden…
O kadar yakınlardır ki…
Merak edip telefona sarılsanız oradadır işte, tam karşınızda…
Kendinizi yapraksız bir dal gibi hissettiğiniz anda, kuru yıpranmış…
Yoğun bir nemlendirici gibi dokunuverirler katılaşmış hislerinize…
Sesi buz gibi bir su damlası olur, değer kavrulan yüreğinize…
“İhtiyacım var” dediğinizde…
Ne yapar eder gelir…
Elleri ellerinizde…
Ne gözyaşlarınızı yastıklara akıtmanıza izin verir ne yalnızlığı kucaklamanıza…
Gelir sarılır en zor zamanlarda boynunuza…
Sıcaktır sıcacık…
Kırılmaz, gücenmez…
Kıracak tek söz söylemez…
Hep değerlidir…
Bazen ihmal edilir ama hep kıymetlidir…
Bir de “en” yakınken kalbe, “en” uzak olanlar vardır…
“Seni seviyorum” diyecek kadar yakınsınızdır ama dokunacak kadar değil…
Öpüşecek kadar yakınsınızdır ama “Gel” diyecek kadar değil…
Ona gidecek kadar yakınsınızdır ama yanında kalacak kadar değil…
Ellerini tutacak kadar yakınsınızdır ama yüreğinde yer bulacak kadar değil…
Yüreğine yaslanırsınız ama yastık yapacak kadar değil…
Omzuna dayayıp başınızı öylece kalacak kadar yakınsınızdır ama gözyaşlarınızı o omuzlara bırakacak kadar değil…
Bir şiir yazacak kadar yakınsınızdır ama gözlerine bakıp şiir okuyacak kadar değil…
Bir şarkı kadar yakınsınızdır ama bir şarkıyı kulağına fısıldayacak kadar değil…
Bir cümledeki kelimeler kadar yakınsınızdır ama bileşik kelimeler gibi değil…
Virgül girer aranıza ama nokta kadar yoğun değil…
Vücudunuzu paylaşacak kadar yakınsınızdır ama hayatı paylaşacak kadar değil…
Birlikte yemek yiyebilecek kadar yakınsınızdır ama aynı tabaktan yiyecek kadar değil…
Yan yana gelecek kadar yakınsınızdır ama aynı koltukta uyuyakalacak kadar değil…
Bir telefon kadar yakınsınızdır ama bir kapı zili kadar değil…
Bir nefes kadar yakınsınızdır ama bir şehir kadar değil…
Bir kadın kadar yakınsınızdır ona ama bir kadın kadar değil…
nsrnylmz@gmail.com