Bir inat uğruna Ya Rab ne savdalar bitiyor!

Sadece 29 harfle seviyor seven, düşünsene, sadece 29 harf birtanem...

Onlarca normal cümle, onlarca soru cümlesi, onlarca devrik cümle...

Yüzlerce satır...

Binlerce kelime...

Yok, olmuyor...

Anlatamıyor sanki sevgimi, kalbimin derinlerindekini...

Vazgeçtim yazmaktan...

Vazgeçtim harfleri birer birer çekiştirip büyük sevdamın içine sokmaktan...

***

Çok şey verdim sonra...

Hiç gocunmadan...

Hiç zorlamadan...

Hiç üşenmeden...

Boşuna değildi hiçbir şey...

Boşuna yazılmadı hiçbir yazı...

Ama anlatamadı işte kelimeler...

Asli görevlerini yerine getiremediler...

Silindiler...

***

Çok sevdi kadın...

Yazdı...

Harfleri esir aldı özgürlüğüne...

Hiç yanyana gelmeyecek harflerle yazdı sevdasını...

Aşkının imkansızlığından feyz aldı...

Olmadı...

Adam kaçtı...

***

Ama sevdi adam...

Kaçtı ama kendindendi kaçışı...

Farketti kadın, adam da biliyordu zaten...

"Sonra sarıldılar...

4 kitap düştü yere, ayrıldılar..."

***

Değerdi ona diyor kadın...

Bir kelimesi bile hoşuna gittiyse yazının...

Belli belirsiz bir gülümseme bile yerleştiyse dudak kenarına...

Değerdi o adama...

Onca çabaya...

Onca yazıya...

***

Son kez görüştüler adamla kadın...

Söz verdiler birbirlerine...

O gün, buluşacaktılar...

Ama ne adam aradı, ne kadın...

Öyle ya, sevdaya dair ne konuşacaktılar!

Bekler sandıkları zaman yorulmak bilmeden ilerliyor işte...

Bir kadın bir adamı seviyor...

Bir adam bir kadını istiyor...

İkisi birden bekliyor...

Bir inat uğruna Ya Rab, ne savdalar bitiyor!