Ben buralarda yokken...

Dikkatinizi çekmiştir.

Birkaç gündür sizlerle birlikte olamıyorum. 

Çünkü gribimle uzun süredir medyatik değil, seviyeli bir ilişkim var. Ve bu nedenle  kendimde pc başına oturacak gücü bulamadım.

Ayrı kaldığımız bu süreçte, çok fazla şey biriktirdim.

 “Tüh, keşke gündemin şu yoğun konularını kendi penceremden okuyucularla paylaşabilseydim” diye çok iç geçirdim.

***

Ben buralarda yokken;

Ders çalışmayan çocuklarınızı sıkmayın. Okul bu, herkes gibi elbet o da halleder.

Yemeye devam edin, “ya şişmanlarsam?” demeyin. Emin olun, can boğazdan geçer.

Ben yokken;

Hedefleriniz-amaçlarınız karşısında mağlup olursanız, sevgiliniz terk ederse, hayallerinizi kırmaya çalışanlar olursa; üzülün. Hakkınızdır. Yaşanan kötü şeyler karşısında insan üzülür. Hatta biraz da yıkılır, ağlar.

Ağlayın.

Tutmayın kendinizi.

Çünkü ne geldiyse başımıza “üzülme, geçer” diye teselli verenlerden,“ağlama, yakışır mı?” diyen maskeli balo insanlarında geldi.

Onlar hep bir şeyi unuttu. Mühim olan yenilgiler sonrasında ağlamak değildir, ağladıktan sonra gözyaşlarını silip tekrar savaşabilmektir.

Bu nedenle içinizi dökün, sövün, biraz efkarlı, biraz da depresif takılın. Yatağa kapanıp uyuyun, yemekten kesilin… Ama sonra da kalkıp savaşmaya kaldığınız yerden devam edin.

Zira savaşmak lazım.  Ki kapitalist dünyanın  bu savaşa neden olduğunu da zannetmeyin. Adem’in dünyası zaten her zaman  “savaşkan” idi. Biz de ona uymaya devam ediyoruz.

Ben yokken;

“Sevgilerinizi aldatmayın” demiyorum. Sadece “aldatmayacağınız sevgililer seçin” diyorum. Böylece başkasına değil, önce kendinize dürüst davranmış olursunuz.

Hele çok sevin – sevilin hiç demiyorum. Kim bulmuş ki bunları siz bulacaksınız “hop” diye. Fakat diyeceğim şu ki, ailelerinizin kıymetini bilin, size değer verenleri fark etmeye çalışın. Azıcık gözünüzü açın, mutlaka o sevgiyi hissedeceksiniz.

Ben yokken;

Bir saatliğine de olsa, TV’yi, bilgisayarı bir kenara koyun ve bir romana başlayın. İnsanı, insanları, empatiyi, “yaşamayı” fark edin.

Okuyun.

Okumadan bu yaşam sayfaları çevrilmez çünkü…

***

Çarşamba günü yazımı yazabileceğimi düşünüyorum.

Bu süreçte Twitter ve Facebook’dan takip edebilirsiniz beni.

En kısa sürede yepyeni yazılarla birlikte olmak dileğimle.

Esen kalın.

Selçuk B.