Bekir Coşkun ve Fazıl Say gitsin, Cemil İpekçi kalsın!

Zaten, bu güzel ülkenin, durmadan didiklenen rejimin, aydınlığa bakan temiz yüzlü insanların, Atatürk Cumhuriyet"ine gözünü yeni açmış bebeklerin, her gün iş arama kuyruğunda kilometreler oluşturan üniversiteli işsizlerin, yarınlara umut bağlayanların,

aydınlık yazılara,

aydınlık fikirlere,

yazdıklarıyla, milyonlarca beyni düşünmeye sevk eden yazarlara,

rejimi korumaya gönüllü olanlara,

ülkesini sevenlere,

ne pahasına olursa olsun, doğruyu söyleyenlere,

halkı küçümsemeyenlere,

gençliğin önünü açanlara,

Atatürk devrimlerinin izinden gidenlere,

ülkemizi yurtdışında gururla ve en güzel şekilde temsil edenlere,

bu toprakların her karışını, havasını, suyunu, doğasını yürekten sevenlere,

kendisine “git” denildiği zaman, “benim gidecek başka yerim yok” diyerek, vatan sevgisini dile getirenlere,

giderlerse yerleri doldurulamayacak olanlara, hiç ihtiyacı yok!

Cemil ipekçi"ye,

ülkenin çıkarları uğruna değil de kendi çıkarları uğruna, “bu ülkeyi terk ederim” diye kendince rest çeken, cesur görünmeye çalışan korkaklara, bir yere gidemeyecek olan, gitse de yokluğu hissedilmeyecek olanlara ihtiyacı var!

AKP kapatılırsa gidermiş!

Kumaşını da, mezuranı da al git!