Basınımızdan utanç kareleri!

Can Dündar'ın yazısında anlattığı olaylar Türk Basınının utanç dönemleri olarak tarihe geçecek. İşadamı kılığına giren gazeteciler, yalvaran muhabirler, onursuz davrananlar.

Can Dündar'ın "Basın adına utanç verici sahneler" isimli köşesinde anlattığı olaylar, gazetecilik mesleğinin kimler tarafından lekelendiğini en iyi şekilde bizlere gösteriyor. Gazetecilikte onur, şeref, terbiye, dürüstlük gibi olmazsa olmaz nitelikleri;ticari amaçla işadamı kılığında dolaşan patronlar, başbakanla görüşmek için yalvaran yakaran muhabirler, iş bağlantısı yapmak için hertürlü suistimali deneyen temsilciler (aracılar) v.s. yüzünden sarsılıyor. Dündar, köşesinde bu durumu tüm çıplaklığıyla gözler önüne seriyor...

Bir gazete yöneticisi... Her gün Başbakanlığı arıyor.
"Bizimkine bir randevu ayarlamamız lazım..."
"Bizimki" dediği patronu...
Verilmiyor randevu...
Çünkü niyet biliniyor:
"Bizimki", bir televizyon kanalını ucuza kapatmak istiyor. Randevuyu koparamayınca, "genç işadamı" kılığında Başbakan'ın yurtdışı gezisine yazdırıyor adını...
Uçak kalkar kalkmaz, "Kemerleri çözün" anonsunu bile beklemeden Başbakan'ın bulunduğu ön sıraya koşuyor.
Başbakan atlatıyor.
Bir süre sonra "Bizimki"nin yöneticisi de geliyor.
Kuşatma o kadar yoğun ki, danışmanları Başbakan'a not iletiyorlar; "Tehlike arka koltukta" diye...
"Bizimki" sonunda söylüyor talebini:
"Biz sizi zor günde destekledik, şimdi siz de bize destek vermek zorundasınız".
Ve Başbakan'ın uçağı iner inmez ilk uçakla Türkiye'ye dönüyor.
Onun için "resmi gezi" bitmiş oluyor.
***
Bir başka sahne:
Gazetenin Ankara temsilcisi Başbakan'dan randevu alıyor.
Gündeme ilişkin sorular soracak sanarak veriyorlar.
Temsilci, makama girip önünü ilikliyor ve "Emirlerinizi bekliyorum Sayın Başbakanım" diyor.
Başbakan da yanındakiler de şaşkın...
Temsilci hiçbir soru sormuyor. Koltuğa oturur oturmaz "Patronum telefonuna çıkmadığınız için çok üzgün" diyor ve ekliyor:
"Lütfen şuradan benim yanımdan bir arasanız da görüşseniz."
***
Bir muhabir...
Gazetecisinin temsilcisi Başbakan'dan kendisi için randevu almasını istemiş, "Mazeret dinlemem" demiş.
Neredeyse yalvarıyor.
"İmkân yok" diyorlar, gözleri doluyor.
Bunun üzerine herkes üzülüyor, randevu ayarlanıyor.
Ve temsilci, Türkiye'de iş yapmaya çalışan bir yabancıyla birlikte geliyor randevuya...
Ayrıcalıklı muamele istiyor.
***
Erdoğan, Fatih Altaylı'ya "Benden gazeteci gibi randevu alıp gelen, başka işler için konuşanlar, aracılık yapanlar var" deyince onlardan birkaç örnek yazmak istedim.
Daha neler neler var:
"Başbakan beni heyette görmezse merak ediyor" diye hava atan muhabirler...
Bir asansör karşılaşmasından demeç uyduran temsilciler...
İsim vermek istemiyorum. Çünkü virüs, isimleri aşmış bütün mesleğe bulaşmış durumda...
Başbakan'ın "basın barikatı" biraz da bu yüzden...
Tabii güvenilirlik anketlerindeki "medya tahribatı" da...
Bu manzara "Gazeteciyim" diyen herkesi utandırmalı...
Ve bu rezalete acilen bir çare bulunmalı...
Yazı:Can DÜNDAR
MİLLİYET