Başarısız bir küreselci deney: Avrupa Birliği

Avrupa birliği, tarihsel olarak birbirine güvenmeyen ve birbirinden hoşlanmayan çeşitli ülkeler arasında her zaman sorgulanabilir bir kavram olmuştur. AB en büyük meydan okumayla karşı karşıya olduğu için, her zaman şüpheli olan bu birliğin gücü şimdi daha da şiddetli test ediliyor.

AB liderlerinin Rusya ile çatışmaya yönelik başlangıçtaki coşkusu, Rusya'ya karşı kendi ayaklarına sıkmalarının sonucuyla giderek azaldı.

 Avrupa yazı geride bırakırken, Avrupa vatandaşları çok sayıda hükümetlerini protesto etmek için yavaş yavaş ayaklanıyor. Ulusal liderler halkına Ukrayna'yı desteklemek için yapmaları gereken fedakarlıklar konusunda nasihat etmeye devam ederken, daha azı onlarla aynı fikirde.

Hızla artan yaşam maliyetleri ve ısısız bir kış beklentisiyle, ulusal hükümetlere karşı öfke hızla kırılma noktasına ulaşıyor.

Almanya, Fransa, Çek Cumhuriyeti, Avusturya ve İtalya, hükümetlerini ciddi şekilde paniğe sürükleyen çok büyük öfkeli gösterilere tanık oldular. Macaristan ve Sırbistan parti çizgisini çekmeyi reddetti ve enerji çıkarlarını Rusya ile güvence altına aldı.

Almanya, AB'nin başlıca ekonomik yararlanıcısıydı ve önemli etkisini, özellikle Yunanistan, İrlanda, İtalya, Portekiz ve İspanya olmak üzere daha zayıf AB ülkeleri üzerinde sert koşullar dayatmak için kullandı.

Anlaşılır bir şekilde bu ülkeler enerji rezervlerini 2008 mali krizinden sonra kendilerine çok az merhamet gösteren bir ülkeyle paylaşmak konusunda isteksizlerdi.

Alman endüstrileri, küresel rekabet güçlerine büyük katkı sağlayan Rusya'dan gelen düşük maliyetli enerjiden yıllardır yararlanmaktadır. Kuzey Akım 2 boru hattını Amerika müdahale edip zorla iptal ettirene kadar heyecanla bekliyorlardı.

Şimdi Alman enerji devleri iflastan kaçınmak için hükümet kurtarma paketleri arıyor, bir zamanlar baskın olan imalat sektörü, Rusya ile hızlı bir yakınlaşma yapılmadığı takdirde tam bir yıkımla karşı karşıya.

Geniş çapta dağıtılan bir konuşmada, Alman dışişleri bakanı Annalena Baerbock, Alman seçmenlerin ne düşündüğüne bakmadan Ukrayna'nın yanında yer alacağını söyledi. Daha dürüst bir çeviri yapmak gerekirse, Dünya Ekonomik Formu’nun Küreselcilerinin gündeminde yer alması ve Alman halkının çıkarlarının dikkate alınmayacağını söyledi.

Zaten Ukrayna veya Alman halkını umursasaydı, savaşı durdurmaya çalışırdı, ancak barış ve Avrupalıların hayatlarının korunması hiç bir zaman amaç olmadı.

Aralarında Fransa'dan Macron'un da bulunduğu pek çok kişi, sadece Rusya'dan ithal edilenlere değil, tüm enerji ithalatına bir fiyat sınırı getirilmesi çağrısında bulundu. Amerika ise Rus enerjisine yönelik bir Avrupa fiyat tavanı ile iyi olsa da, ABD enerji ithalatına şiddetle karşı çıkıyor.

Değerli dostu ve müttefiki Avrupa'nın yok edilmesi, onlardan bir pay olduğu sürece Amerika için gayet iyi bir durumdur.

Giderek artan öfkeli vatandaşlar, hükümetlerinin ulusal çıkarlarını Ukrayna'nınkilerin üzerine koymasını talep ederken, büyük ölçüde asıl noktayı kaçırıyorlar. Ukrayna'nın çıkarları hiçbir zaman dikkate alınmadı, çatışma her zaman Amerika'nın yükselen Rusya'yı yok etme takıntısıyla ilgiliydi. Ukrayna halkı, esasen Küreselci mali güçlerin çıkarları için başka bir bankacı savaşı olan şeyde sadece tali zararlardır. Avrupalıların artık geç de olsa anlamaya başladıkları gibi, onlar da Küreselci gündemin ilerletilmesinde daha fazla tali zarar olarak görülüyorlar. Avrupalı liderlerin hiçbiri, birkaç ay önce ülkelerini coşkuyla içine soktukları krize herhangi bir çözüm getirmiyor. Soğuk duşlar ve Spartalı enerji dağıtımı, insanların duymak istediği sorunun çözümleri değil. Ukrayna için geleceklerini feda etmeleri gerektiğini vaaz etmek, sıcak yaz aylarında, Avrupa'nın çok soğuk ve çok soğuk kış aylarından daha iyi sonuç veriyordu.

Klaus Schwab'ın kukla liderlerinden gelen basmakalıp sözler artık soğuğa aç Avrupalıları yatıştırmayacak. Sıcaklıklar düşerken, ülkelerinin çıkarlarını Küreselcilere satan politikacılara karşı sıcaklık artacağından, Avrupa için acımasız bir hoşnutsuzluk kışı kaçınılmaz.

Halkın öfkesi kontrol edilemez hale geldikçe Avrupa'da hükümetlerin düştüğünü görmeyi bekleyebiliriz.

Panik sadece Avrupa çevrelerinde hissedilmiyor, ABD de Avrupa birliğinin gücünden, daha doğrusu eksikliğinden derinden endişe duyuyor. Biden, birden fazla vesileyle Avrupalıları Rusya'ya karşı yürüttüğü vekalet savaşında birlik olmaya çağırdı. Biden, Rusya'ya yönelik yaptırımlarından herhangi bir sapmanın blokta bir bölünmeye neden olacağından endişe ediyor.

ABD, Avrupa'daki huzursuzluğu çok yakından izliyor. El işinin sonuçlarını incelerken, Batılı kukla liderler arasında çatlakların gerçekten arttığını, Avrupa uluslarının halkları arasındaki birliğin yalnızca ortak davada güçlendiğini fark ediliyor.

Hollanda'daki son çiftçi protestosu, Küreselci gündeme karşı gerçek bir birliğin bir göstergesi olarak tüm Avrupa ülkelerinden çiftçiler tarafından desteklendi.

 Yozlaşmış Küreselci Avrupalı politikacıları kontrol etmenin milyonlarca kızgın, soğuk ve aç vatandaşı kontrol etmekten daha kolay olduğunu görecekler.

Putin'i Avrupa'nın tüm sıkıntılarının yazarı olarak göstermek, çatışmanın başlangıcında işe yaramış olabilir, ama artık işe yaramıyor. Tanık olunan pek çok gösterinin hiçbiri Putin'i veya Rusya'yı hedef almıyor, öfkenin hedefi sıkı bir şekilde uluslarının egemenliğini küreselci/ABD seçkinlerine satan hükümetlere karşı.

Putin'in Avrupalılar arasında kendi ülkelerini pisliğe bulaştıran beceriksiz kuklalardan daha popüler olması muhtemeldir. Putin, Avrupa'ya enerji akışını durdurmuş olsa da, oynaması gereken daha çok kart var. Uranyum, gübreler ve diğer pek çok temel gıda maddesi şimdilik Avrupa'ya tedarik ediliyor. Avrupa'nın yıkılması Rusya'nın çıkarına değil, Putin halkı suçlamıyor, sadece uyanacaklarını ve gerçek düşmanı tanıyacaklarını umuyor.

Önümüzdeki aylar Avrupa'da muazzam bir kargaşa zamanı olacak, hükümetleri tarafından küreselleşme sunağında feda edilen milyonlarca insan için büyük acılar kaçınılmaz. Pek çok kişinin ilk başta asil bir girişim olarak gördüğü şey, şimdi halka değil, herhangi bir ulusla bağlantısı olmayan kurumsal bir oligarşiye cevap veren demokratik olmayan bir kurum olarak teşhir edildi.

Avrupa ülkeleri, geniş çapta hor görülen AB'den çıkarak ulusal egemenliklerini yeniden kurabilirlerse, küresel kontrolden kurtulacak ve kendi meşru ulusal çıkarlarını barışçıl bir şekilde sürdürmekte özgür olacaklardır.

Olması gerektiği gibi, Avrupalıların çoğunluğunun istediği gibi. Tüm üye ülkelerde yıllardır güçlü “Çıkış” hareketleri var, özellikle İtalya ve Hollanda hareketi büyük halk desteği aldı.

İngiltere'nin “Brexit”i, muazzam Brexit karşıtı propagandaya rağmen yapılabileceğini gösterdi, referandumda halk ayrılma yönünde oy kullandı. Daha yakın tarihli olayların ışığında, AB'den çıkma konulu bir referandum çoğu ülkede büyük olasılıkla başarılı olacaktır.

Avrupa Birliği başarısız bir Küreselci deneydir, hiçbir zaman gerçek bir demokrasi bahanesinden fazlasını sunmadı, seçilmemiş tepelerde her zaman özenle seçilmiş şirket liderlerinden oluşan bir teknokrasiydi.

Beceriksizlik ve yolsuzluk yoluyla tüm üyelerinin ekonomilerini mahvetti. İsteksiz ülkelere kitlesel göçü zorlayarak topluluklarda kaosa ve sosyal huzursuzluğa neden oldu. Üye devletlerin iç işlerine kendilerine verilen yetkilerin çok ötesinde müdahale etti. Bir milletin kendi adalet sisteminden önce gelen yeni kanunlar yazmayı varsaymıştır. Avrupa iş dünyasını büyük ölçüde rekabetsiz hale getiren saçma yeni bürokrasi katmanları ve düzenlemeler yarattı.

Bu kış meydana gelecek olaylar, Avrupa'nın gelecek yüzyıl için geleceğini pekâlâ belirleyebilir. İster barışçıl bir ticaret ortağı olarak Rusya ile birleşmiş bir Avrupa, ister Küreselci Üçüncü Dünya cehennem çukuru olan bir Avrupa…

Peki Avrupa halkının önümüzdeki aylardaki yaşayacakları bizi hangisine götürecek?

Selâmetle..