Bağcılar'da engelli tiyatrosu

Bağcılar’da ‘engelliler tiyatrosu’ daha bilinçli bir gelecek için tiyatro çalışmalarını ilk ve orta dereceli okullarda sergilemeye başladı.

2002 yılından beri faaliyette olan tiyatro grubu Bağcılar Belediyesi Engelliler Koordinasyon Merkezi’nde çalışmalarını sürdürüyor. Geçtiğimiz yıl ‘Çanakkale Geçilmez’ adlı oyunla Bağcılar’da birçok okulda gösteri yapan grup bu yıl ilçe sınırları dışında çalışmalarda bulunmayı hedefliyor. Farklı engellere sahip olan tiyatro grubu çalışanları repertuarlarına beş oyun ve çeşitli skeçler de eklemişler. “SAHNEYE ÇIKMAK GÖKYÜZÜNDE UÇMAK GİBİ” Hayatın bir kenarına atılmak değil hayatın içinde olmak için tüm gayretleriyle çalışan grup üyeleri çalışmalarının her şeye rağmen devam edeceğini söylüyorlar. Tiyatro hayatlarında çok şey değiştirmiş. Kimi konuşma zorluğunu yenerken kimi rolüne kendini kaptırıp tekerlekli sandalyeden kalkarak yürümeye başlamış. Tiyatro çalışmalarını ilk başladığı günden beri takip eden 19 yaşındaki Emrah’ın hayalleri ise engel tanımıyor. Emrah ve ailesi yıllar önce İstanbul’a göç etmiş. Kendisi gibi engelli olan kardeşiyle birlikte çok sorun yaşamışlar. Ama tiyatroya başlamak yeniden doğmak olmuş Emrah’ın tabiriyle. “Engelli olmam hayallerime engel olmadı, olmasına da izin vermedim zaten. İnsanların bakışları her an karanlığa gömerken sevinçleri hep karanlıktan kaçmak ve var olmanın anlamını kavramaya çalışmaya uğraştım. Sahneye çıkmak gökyüzünde uçmak gibi. Oynadığınız karaktere bürünerek farklı anlamlar veriyorsunuz yaşama. Bu sahneden inmek istemiyorum. Tek isteğim bizdeki engeli değil gözlerdeki engeli kaldırmak” diyor Emrah. “SOYADIM DA ‘ACI’ TIPKI HAYATIM GİBİ” Henüz 15 yaşına giren Merve Acı ise, dokunaklı ve bir o kadar da ürkek sesiyle soy ismim gibi ‘acı’ benim hayatım diyor. Ama hayatında yaşadığı tüm olumsuzluklara rağmen Merve hayata küsmedim diyor ve şunları söylüyor: “Hayat zor. Ve bu zor hayatın içinde engelli olarak yaşamak ise çok daha zor. Ama bu zorlukların artık biz engellileri hapis etmesine izin vermeyeceğiz. İnsanlardan korku dolu ya da acıma istemiyoruz biraz sevgi bir sıcak gülümseme yeterli. Hayata bir yerinden tutunmaya çalışıyoruz işte tüm çabamız bu” diyor. Merve’nin dudaklarından dökülen Behçet Necatigil’în şu satırları ise birçok şeyi anlatmaya yetiyor: “ (Siz böyle olsun istemezdiniz) - bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi- kalbinizi dolduran duygular - kalbinizde kaldı” BAĞCILAR’DA 3 BİN ENGELLİ Bağcılar 700 bini geçen nüfusuyla İstanbul’un en büyük ilçelerinden biri. Bu büyük nüfusun 3 binini engelli vatandaşlar oluşturuyor. Engelli insanlar geçtiğimiz yıllarda kurulan Bağcılar Özel Başak Engelliler Rehabilitasyon Merkezi’nin çalışmalarıyla hayata tekrar ve baştan merhaba dediler. Artık engeliler evlere ve düşüncelere hapis olmayacaktı. Yıllarca ev hapsinde kalanlar, engelli diye aşağılanan yaşamın hep bir kıyısına itilmiş insanlar, biz de varız diyebileceklerdi. Onlar evlerinden çıkacak cesareti bile bulamazken insan olmanın ve gözlerdeki özrü kaldırmanın ve var olmanın haklı mücadelesini veriyorlar şimdi. Hayatta yalnız olduklarını zanneden engelli anneler ise sıkıntı dolu yılların acısı içerisinde çocuklarının başarılarını izliyorlar. Onlar da anne ama etrafta çocuklarına birer dilenci olarak davranan ve onlara yaşamın karanlığına sürükleyen iç acıtıcı bakışlarla gönülleri dolu insanlar. Engelli anneler Bağcılar’daki engelli koordinasyon merkezinin çalışmalarıyla hayata daha bilinçli yaklaşmayı başarmışlar. Artık onlar da engelli annesi olarak psikolojik destek alırken, engelli eğitiminde de bilgi sahibi oluyorlar.