Babadan PKK'lı çocuklar ve Ayhan Çarkın

İki kardeş...

Pardon...

Bir aile...

Hepsi gönül vermiş PKK'ya...

Kimi dağda...

Kimi bayırda...

Kimi uzakta...

               ***

Baba, mesleğinden uzaklaşıyor.

Ana, evlat hasretiyle yanıp tutuşuyor...

Abla, herkese öncülük edip dağa çıkıyor...

Kardeşlerden biri Almanya'ya kaçıyor, bir diğeri ablasının peşinden gidiyor.

İnanıyorlar...

Güveniyorlar...

                 ***

Ama anlatılanlarla yaşananlar aynı değil...

İsyan başlıyor...

Başkaldırı yaşanıyor...

Geri dönüş ve hapis hayatı...

Kimi de sürgün...

Biri 16 yıl...

Öteki 11 yıl cezaevinde yaşıyor.

İşkence ve zulüm o kısmını anlatmaya gerek yok.

Yer Diyarbakır cezaevi çünkü.

                   ***

Pişmanlık başlıyor sonra...

İki kardeşin yaşı otuza dayanıyor.

O yaştan sonra gelecek korkusuna kapılıyorlar.

-Eyvah...

Okuyorlar...

Biri mimar, öteki başka bir bölümden mezun oluyor.

Ama...

Çaldıkları her kapı yüzlerine kapanıyor.

Onlar "terörist" çünkü...

O kapı senin bu kapı benim, ı ıh iş yok...

İsyan duyguları daha da kabarıyor.

Niye?

Kullanılıyorlar ve ortada bırakılıyorlar.

Dava mı?

Hizmet mi?

Elde var sıfır...

Madem gidiyorsun o zaman öl!

Aynen öyle...

               ***

İmkanım olsa, vakit bulsam birgün bu ailenin kitabını yazacağım.

Çileli yıllarını...

Bugünlerini ve yarınlarını...

              ***

Ayhan Çarkın televizyonda konuşurken bu aileyi, paramparça olan, yüreği dağlanan, sağlığı bozulan, işsiz, güçsüz kalan bu aileyi hatırladım bir kez daha... Çocukları elinden alınan anayı, babayı ve onların çilesini hatırladım...

Ayhan Çarkın da kullanıldığını söylüyor, bu ailenin fertleri de... 

Ama Ayhan Çarkın'ın keyfi gıcır...

Ağzı bozuk bir şekilde sallıyor herkese...

Hem de televizyonda...

Ya bu çocuklar...

Onlar nasıldır acaba?

             ***

Ben size bir şey söyleyeyim mi?

BDP kendi çocuklarına sahip çıkmak adına polis tokatlıyor ya... Birileri de oh ne güzel oldu diyor ya... Ben yaşananları, gerçekleri, bunların gerçekte öz be öz çocuklarına sahip çıkmadıklarını bildiğim için kızıyorum. Ortada bırakılan, kaderine terkedilen çocuklar... İşte bir aile örneği.

Onlara sahip çıkmazlar...

Ama yarın birgün Ayhan Çarkın'ın çarkına doğru yol alırlar...

Dahası milletvekili bile yaparlar bu eli kanlı yaratığı...

Niye?

Onlardan gibi konuşuyor çünkü.