Aynı nakarat
“Bize oy vermeyenlerin de mesajını anlıyorum ve alıyorum. Bugün aynı noktadayız. İradelerini saygıyla karşılıyorum. Bütün vatandaşlarımız birdir, beraberdir. Onların derdi bizim derdimizdir. Herkesin tercihi önemlidir. Herkesi aynı şekilde kucaklıyoruz. Hep birlikte kazanacağız. Hep birlikte kazanamayan topluluklar hep birlikte kaybetmeye mahkûm. Biz, herkes için hukuk, demokrasi adalet ve refah hayal ettik.”
Tarih 22 Temmuz 2008… Başbakan dünkü grup toplantısında söyledi bunları…
Geçen yıl, aynı tarihte kurduğu cümlelerle birebir örtüşüyor…
Şimdi, Allah muhafaza, biz her yıl 22 Temmuzda bu cümleleri mi duyacağız?
Başbakan, kendisine oy vermeyen kitleyi, sanırım kandırılabilecek bir kitle gibi görüyor…
Seçim gecesi, balkonda kurduğu o güzel cümleleri hayata geçirebilseydi, gerçekten, söylediği gibi bütün halkı kucaklasaydı, ona oy vermeyenleri, oy verenlerle aynı yere koymuş olsaydı, bugün bu sıkıntılı dönemleri yaşamıyor olacaktık.
Kendisine ve partisine yapılan eleştirileri kulak ardı etmeseydi, kendisi gibi düşünmeyenlere öfkeyle karşı çıkmasaydı, yapılan her eleştirinin yıkıcı olduğunu düşünmeyip yapıcı olabilseydi, özellikle türban konusunda ve diğer bütün konularda tek başına hareket etmeseydi, bugün ona oy vermeyenler, ülkenin geleceği için bu kadar büyük endişe duyuyor olmayacaklardı.
Kendisine oy vermeyen insanları, onların vazgeçemeyecekleri değerlerini koruyabileceğine inandırsaydı, şimdi bu çıkmaza girmeyecekti…
Ama şimdi…
Bu sözlere kim inanır?
Özellikle son bir yıldır, ne düzen kaldı ne huzur…
İkiye bölündük…
Yediden yetmişe herkesin dilinde aynı soru:
“ne olacak bu memleketin hali?”
Başbakan, hala aynı cümlelerle, inandırabileceği birileri var sanıyorsa yanılıyor…
Artık çok geç…
Biz, bu cümlelerin, seçim gecesi, zafer sarhoşluğuyla kurulduğuna yaşayarak tanık olduk…
Biz de tanığız…
Tarih de…