Atatürkü sevemezsin!
Sen,
kalbinin kapılarını sevgiye kapatmışsın, içinde yanan nefret ateşini söndürmek için çabasızsın…
Sen,
yaratılanı yaratandan ötürü sevemeyecek kadar taş kalplisin…
Sen,
minnet duygusundan, merhametten, vicdandan eksik, defolu bir iç dünya sahibisin…
Sen,
senin için yapabileceklerini, savaşın ortasında kaleme almış bir askerin, bir devlet adamının ışık dolu fikirlerini içine sindiremeyecek kadar karanlıksın…
Sen,
21. yüzyıla adını altın harflerle yazdırmış ve bütün yüzyıllara taşınacak o eşsiz komutanın evladı olamayacak kadar yoksun…
Sen,
özgürlüğünü, bağımsızlığını borçlu olduğun o adama bir kuru teşekkür edemeyecek kadar nankörsün…
Sen,
insan olmanın güzelliğini içine sindirememiş, ruhu kinle yoğrulmuş bir insan müsvettesisin…
Sen,
saçımın tek telini göstermeyeceğim diyerek başını sıkı sıkı kapatırken aslında o örtünün beyninin içinde olduğuna en kesin örneksin…
Sen,
ekrana çıkıp, O"nun sana getirmek için her şeyini vermeye gönüllü olduğu ve getirdiği özgürlüğü kullanarak, ekranda ahkâm kesecek kadar, hırs kusan garez yüküsün…
Sen,
yüreği koyu, gözleri karanlık, elleri kirli bir savaş neferisin…
Aslında sen hiçbir şeysin…
***
Sen sevemezsin Atatürk"ü…
Yoksulsun çünkü…
Sevgi yoksulu…
Bilgi yoksulu…
Senin için öfke dolu kin dolu…
Hal böyleyken sevemezsin o yüce Türk"ü…