Annemizin A Grubu

Haber dünkü gazetelerin birinde yer alıyordu. Memleketimizde 2004’ün ilk dokuz ayında 336 bin 147 ithal otomobil satılmış. Renault 60 bin satışla birinci sırada bulunuyor. Alt sıralarda ise Jaguar, Porsche, Ferrari, Maserati gibi “halkımızın çok sevdiği” markalar yer alıyor.

Bunlardan da üçer, beşer adet satılmış.

Zorunlu ihtiyaç maddesi (!) halinde gelmiş olan lüks otomobilleri tüketenlerin sayısına bakalım, nefes alalım…

Yıl sonuna kadar taş çatlasa 500 bin olur.

İşte bu “görkemli kalabalık” en üst gelir grubumuz teşkil ediyor. Tüketim geni aşırı gelişmiş bu “yaratıklara” medya dilinde (basın değil) “A Grubu” deniliyor.

Üst düzey medya yöneticileri, ayılıp bayıldıkları bu “A Grubu”nun beğenisine göre yayın politikaları oluşturuyorlar. Pahalı lokantalar, lüks tatil yöreleri, servet ödeyerek tedavi olunan sağlık merkezleri haberlerde öne çıkartılıyor.

Neden?

A Grubu beğensin, gazetemizi alsın, kanalımızı izlesin. Herkesin hakkını teslim etmek gerekiyor: A Grubu gazetelerin hepsini alıyor, kendi haberlerine bakıp atıyor!

Hazırladıkları gazetelerde A Grubu haberlerinden, halka yer bırakmayan “medya kreması” ise şöyle yakınıyor:

-Halkımız gazete okumuyor!

Yaklaşık beş-altı yıl önce, dinazor tabir edilen bir ağabeyimiz, “yükselen değer gazetecisi” olmuş eski stajyerinin tiraj yakınmalarına süreli bir teşhis koymuştu:

-Oğlum böyle giderseniz bir gün ananızın A grubunu göreceksiniz!