Annelik ünlüleri nasıl değiştirdi
“Annelik hayatını nasıl değiştirdi?” sorusu üzerine dünyanın bütün anneleri saatlerce konuşabilir. İster bir iş kadını, ister bir ev kadını ya da ünlü bir oyuncu olsun
“Annelik hayatını nasıl değiştirdi?” sorusu üzerine dünyanın bütün anneleri saatlerce konuşabilir. İster bir iş kadını, ister bir ev kadını ya da ünlü bir oyuncu olsun; tüm annelerin bu konu hakkında anlatacakları var. İşte Angelina Jolie’den Jennifer Lopez’e, Julia Roberts’tan Penelope Cruz'a, ünlü annelerin anneliğe dair düşünceleri…
NICOLE KIDMAN Tom Cruise ile evliyken Isabella Jane Kidman Cruise ve Connor Anthony Cruise adlı çocuklarını evlat edindi. 2006'da evlendiği müzisyen Keith Urban’dan Sunday Rose adında bir kızını dünyaya getiren Kidman’ın, 2010’da taşıyıcı anne aracılığıyla kızı Faith Margaret doğdu. “Bizler hayatımız boyunca herkese anne oluyoruz aslında; kardeş, arkadaş, yeğen, çocuk oluyoruz. Sonra kendi ebeveynlerimizin ebeveyni oluyoruz, onlara bakıyoruz. İşte bu nedenle bir çocuk evlat edinmek ya da birinden sizin için taşıyıcı anne olmasını istemek, çocuğunuzu kendinizin doğurması kadar doğal bir şey. Baktığınız çocuk, sizin çocuğunuz. İşte bu, kadınların doğası.”
ANGELINA JOLIE Oyuncu Brad Pitt ile evli olan Jolie, üçü evlatlık, üçü de biyolojik olmak üzere toplam altı çocuk annesi. “Brad ve benim bir planımız var: Hala bizim düşüncelerimizi kabul ederken çocuklarımıza mümkün olduğunca çok değer aşılamak istiyoruz. Bu düşüncemizi hayata geçirmek için birkaç güzel yılımız kaldı. Onları her gün yeni şeyler deneyimlerken görmekten keyif alıyorum. Hayatlarındaki her şeyden zevk alma yeteneklerine hayranım. Günün benim için en güzel zamanı, akşam eve geldiğimde, çocuklarımın akşam yemeğini yedirmek ve onlara uyku saati hikayeleri anlatmak. Bu, her annenin en sevdiği zaman zaten, değil mi?”
JULIANNE MOORE Julianne Moore’un Bart Freundlich ile olan evliliğinden iki çocuğu var. “Çocuklarımın doğdukları andan itibaren kendimi kutsanmış hissediyorum. Çocuklarım var! Evet, çocuklarım var! Bu, sanki sonunda içsel merkezimle bağlantı kurmayı başarmışım gibi bir şey. Çocuklar bizi daha sabırlı hale getiriyor. Bir kere oldukça yavaş gelişiyorlar: ilk adımları, basit şeyleri öğrenmeleri gibi şeyler. İnsanlar bunun çok yorucu bir iş olduğunu söylüyor ama ben öyle olmadığını düşünüyorum. Sadece zaman daha yavaş akıyor, hepsi bu. Ebeveynlerimiz bizi zorluklara karşı hazırladı, onlara karşı nasıl direnç göstermemiz gerektiğini öğretti. Ama hiç kimse bizi mutluluğa hazırlamadı. İşte bu nedenle pek çok insan mutluluğunun farkında değil. Neyse ki ben fark edebiliyorum.”