Angutuz biz
Angut kuşu…
Dünyanın en sadık canlılarından biridir o… Eşinin ölüsünü bile terk etmez, bekler başında gözlerini hiç ondan ayırmadan…
Bu sırada kendisinin tehlikede olduğunu bile unutup yaşlı gözlerle bakar sevdiğine öyle içi yanarak…
Tıpkı bizim gibi…
Biz, ülke sevdasıyla, Cumhuriyet aşkıyla, Atatürk sevgisiyle donatılmış, bu sevgiyle yaşam bulan, laik cumhuriyete inanmış neferler gibi…
Bizim onu asla terk etmeyeceğimiz gibi…
Tehlike nereden gelirse gelsin, bizi ne kadar korkutmaya çalışsalar da, vazgeçirmeye çabalasalar da ondan vazgeçmeyeceğimiz gibi…
Bu yüzdendir çırpınmamız…
Karanlığa yol alan, karanlıklar içindeki kaptanın idare ettiği bir geminin içinde yolu aydınlatmaya, toprakları ürün vermesin diye çölleştirilmeye çalışılan toprakları sulamaya, kuruyup boynunu büken bütün çiçekleri canlandırmaya çalışmamız bundandır…
Vazgeçmeyişimiz, terk etmeyişimiz bundandır…
Bizleri aydınlığa teslim edip, bizlere eşsiz eserler bırakan atalarımızın mirasını kimselere bırakmamaya, bu güzel rejimi savunmaya, çıkarları uğruna yağmalayanlara gereken dersi vermeye, onlarla elimizden geldiğince mücadele etmeye, ışığın olduğu tarafa yürümeye, asla geri adım atmamaya kararlı birer angut kuşuyuz biz…
Eşinin başında her türlü tehlikeye rağmen gözünü ondan ayırmadan bekleyen angut kuşları gibi bekleriz tepesinde değerlerimizin…
Bu yüzdendir gayret göstermemiz…
Bu yüzdendir değerlerimiz söz konusu olduğundaki hassasiyetimiz…
Gözlerimiz ıslansa da gördüklerimizden, içimiz ezilse de her gün yaşadıklarımızdan hiç terk etmeyiz sevdayla bağlandığımızı…
Sadık birer angut kuşu gibi…