Zamanaşımı, işkencecileri kurtardı

Üniversite öğrencisi Faruk Tuna, 8 Ağustos 1980'de, pankart astığı gerekçesiyle İstanbul Emniyet Müdürlüğü ekiplerince gözaltına alınmış ve polis gözetimindeyken yaşamını yitirmişti. Ölüm olayının ardından 8 yıl sonra, zanlılarından Sinan Yalçın hakkında dava açıldı. Yalçın, suç tarihinden tam 11 yıl sonra İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesi'nce 5 yıl 4 ay hapis cezasına mahkum edildi ve bu mahkumiyet 21 Aralık 1993 tarihinde kesinleşti. Sinan Yalçın'ın, davanın 27 Mart 1990 tarihli duruşmasında suça karıştığını ileri sürdüğü 5 polis memurunun isimlerini vermesi üzerine, bu kişiler hakkında da İstanbul 7. Ağır Ceza Mahkemesi'nde dava açıldı. İstanbul 7. Ağır Ceza Mahkemesi, sanık polis Yusuf Tokur'u, ''cürümünü söyletmek için öldürmek kastı olmaksızın müessir fiil sonucu faili bilinmeyecek şekilde ölüme sebebiyet vermek'' suçundan 4 yıl 5 ay 10 gün hapis ve 3 ay memuriyettin men cezasına mahkum ederken; diğer sanıklar Necdet Göksel, Mustafa Soylu, Hüseyin Gör ve Selahattin Tür'ün beraatına karar verdi. Bu karar, sanık Yusuf Tokur, müdahiller ve Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edildi. TEMYİZDEN ZAMANAŞIMI ÇIKTI Yargıtay 8. Ceza Dairesi, temyiz istemini sonuçlandırdı. 8. Ceza Dairesi'nin kararında, işkence ile ölüme neden olmak suçu için TCK'nın 452/1 ve 243/2 maddelerinde öngörülen cezanın tür ve üst sınırına göre, TCK'nın 201/2 maddesi uyarınca 15 yıllık zamanaşımına tabi olduğu belirtildi. Suç tarihinden karar tarihine kadar 22 yıl 6 aydan fazla bir süre geçtiği belirtilen kararda, TCK'nın 102/2 ve 104/2 maddeleri uyarınca zamanaşımı gözetilmeden sanıklar hakkında mahkumiyet ve beraat kararı verilmesinin yasaya aykırı olduğu kaydedildi. 8. Ceza Dairesi, bu gerekçeyle yerel mahkemenin kararını bozdu ve sanıklar hakkında açılan kamu davasının, zamanaşımı nedeniyle ortadan kaldırılmasına oybirliği ile karar verdi. AİLE, TAZMİNAT DAVASI DA AÇMIŞTI Faruk Tuna'nın babası Ahmet Baran Tuna, annesi Emine Tuna ve kardeşi Mustafa Tarık Tuna, İçişleri Bakanlığı aleyhine maddi ve manevi tazminat istemiyle 1994'te dava açmıştı. İstanbul 5. İdare Mahkemesi, idarenin 127 milyon 699 bin 928 lira maddi ve 300 milyon lira manevi tazminat ödesine karar vermişti. Danıştay 10. Dairesi, bu kararı onamıştı.