Yaşar Alptekin, 2 Aralık'ta eşi Nilgün Altınyay'ın ölüm haberiyle sarsıldı. Acısını Posta gazetesinden Alev Gürsoy ile paylaşan Alptekin, yaşadıklarını ve eşi Altınyay'ın hastalığını anlattı."Eşim kanserdi ama bilmiyordu" diyen Yaşar Alptekin, şu açıklamaları yaptı: Anlamsız, tarifsiz: - "Ne söz, ne kelime, ne cümle hiçbiri bu kavurucu acının karşılığı olamaz. İnanın tarifi yok. Değiştirmek, geri döndürmek mümkün değil. Sözün bittiği yerdeyim. Her şey anlamsız, tarifsiz. Evin çatısı çöktü, evimiz başımıza yıkıldı."Akciğer kanseriydi: - "Nilgün koah hastasıydı, biraz da panik atağı vardı. Bir de üzerine akciğer kanseri olduğu ortaya çıktı. Temmuz ayında Süreyya Paşa Hastanesi’ne yatırmıştık, tedavi görüyordu epeydir. Kimselere duyurmadık, o yüzden sizler de duymadınız. Bir buçuk ay hastanede yattı, o süreçten sonra iyiydi.''Psikolojik olarak çöküyorsunuz: - ''Ardından bir dönem kemoterapi gördü ama atakları başlayınca tekrar hastaneye yatırdık. Zaten hastane ortamı insanı hasta ediyor. Psikolojik olarak da çöküyorsunuz. 20-25 gün hastanede kaldık. Çarşamba sabahı 03.00’te de kaybettik."Hep yanındaydım: - "Hiç ayrılmadım yanından. Hastalıkta da sağlıkta da yanından hiç ayrılmadım. İyi günde yanında olup kötü günü görünce kaçacak halim yoktu. Hiç olacak iş mi? Hep yanında oldum. Keşke daha da olabilseydim."Ocağım söndü: - "Benim için çok doğru bir seçimdi Nilgün. Çok doğru bir insandı. İkinci evliliğimiz de şahane gidiyordu ama iki sene sonra da başımıza bu iş geldi. Resmen ocağım söndü."Kanser olduğunu bilmiyordu: - "Kemoterapi zor bir süreçtir. Birkaç ay önce saçları döküldü. Fakat kanser olduğunu bilmiyor, saklıyorduk. Bu hastalıkta en önemli şey moral, biz de moralini yüksek tutsun ve hastalık daha yayılmasın diye saklıyorduk."Kanser olduğunu bilmeden öldü: - "Önlem amaçlı tedavi aldığını söylüyorduk. Takip edildiğini ve araştırma yapıldığını söylüyorduk. Her türlü örtbas ediyorduk. Çabuk demoralize olan bir yapısı vardı, hassastı ama son üç gün kala şuurunu kaybetti. Acı çekmeye başladı, 42 kiloya düştü. Ardından da onu kaybettik. Kanser olduğunu bilmeden öldü."Son ana kadar yalan söyledim: - "Bana 'kanser miyim?' diye sordu, 'hayır, böyle bir şüphe var ama kesin değil. O yüzden kemoterapi alıyorsun' dedim. Yani son zamanına kadar yalan söylemek zorunda kaldım. Zaten biz de temmuzda öğrenmiştik. Öyle aman aman uzun bir süreç geçmedi. Çabuk ilerledi ne yazık ki!"En büyük acıydı: - "Tam 'mutlu oldum' derken elimden uçup gitti ve ben çaresizce bakakaldım. Acılarına tanıklık etmek en büyük acıydı. Günden güne gözümün önünde eridi. Son anlarında hastalığını ondan gizlediğim için yalancı bir adam olarak uğurladım onu!"Herkes bana deli dedi: - "Hayatı boyunca hep bana inandı. Yaşadığım o değişim evresinde bana herkes 'deli' derken, o bana ve inanışıma saygı duydu. Beni asla yargılamadı. Bilakis anlamaya çalıştı, hak verdi. Tam bir Cumhuriyet kadınıydı. Sarıklı, cübbeli hallerimi bile hoş gördü ve kimselere laf söyletmedi.''Yuvam yıkıldı: - ''O bir başka kadındı. Bugüne kadar yüzlerce hatamı hep görmezden geldi ve hep iyiye yönlendirmek istedi. Bunu da vır vır konuşarak değil, güzellikle sakinlikle yaptı. Melek gibi biriydi "Tekrar kavuşana dek içimizdeki acı sürecek. Yuvam yıkıldı işte. Ben kendi annemden biliyorum, hanım öldü mü, aile tarumar oluyor. Bizde de öyle olmuştu. Anne, ailede tutkal vazifesi görüyor, aileyi yapıştırıyor. O gidince dağılıyor aile."